Θ' από το "Θερινό Ηλιοστάσι" του Γιώργου Σεφέρη

..................................................................................




 

                                        Θ'

Μιλούσες για πράγματα που δεν τα 'βλεπαν

κι αυτοί γελούσαν.

Όμως να λάμνεις στο σκοτεινό ποταμό

πάνω νερά-*

να πηγαίνεις στον αγνοημένο δρόμο

στα τυφλά, πεισματάρης

και να γυρεύεις λόγια ριζωμένα

σαν το πολύροζο λιόδεντρο -

άφησε κι ας γελούν.

Και να ποθείς να κατοικήσει κι άλλος κόσμος

στη σημερινή πνιγερή μοναξιά

στ' αφανισμένο τούτο παρόν -

άφησέ τους.

Ο θαλασσινός άνεμος κι η δροσιά της αυγής

υπάρχουν χωρίς να το ζητήσει κανένας.

................................................................................

πάνω νερά : ανεβαίνοντας το ρεύμα