....ύστερα στρέφει το βλέμμα του προς το καμπαναριό και μισοκλέβει τις διαθέσεις των δεικτών του ρολογιού .
Το εκκλησάκι του Αη Γιάννη συντροφεύει καρτερικά τους λιγοστούς θαμώνες της πλατείας, το ίδιο και το ρολόι που φιγουράρει στο μέτωπο του καμπαναριού - ως αντιστασιακό στον χρόνο- ακλόνητο και πειθαρχημένο στην ρότα που χαράζει ο αφέντης χρόνος !!!
Μία αδιόρατη γκριμάτσα ερχεται και συμπληρώνει το χαμόγελο του καθώς η ώρα του επιτρέπει να σταθεί για λίγο στο μοναδικό κακοτράχαλο μεν σωτήριο δε αυτοσχέδιο στασίδι .
_____ Εδωωωωω!!!..Καλαα ειναι !
Η παλάμη του βουτάει στο σακίδιο και μέσα στο χαρτομάνι ξεχωρίζει και βγάζει ενα σημείωμα .
_____ Δυο λέξεις υπολείπονται . Δυό ατάκες !
Γύρω του ολα συμβαίνουν ετσι όπως συμβαίνουν , μα κατά περίεργο τρόπο νιώθει να τον προσπερνούν . Κάτι σαν σφαίρες φλύαρες αδέσποτες !
Το αλόγιστο πηγαινέλα των λιγοστών ανθρώπων , η σκόνη από το ποδοβολητό της ενθερμης πιτσιρικαρίας , το φαλτσοτράγουδο που με παραπανίσιο θράσος παραβγαίνει στο κελάιδισμα των πουλιών , όλα μαζί και το καθένα ξεχωριστά ειναι αδύναμα στο να παρασύρουν την σκέψη του ήρωα της ιστορίας μας .
Σε λίγο ο καμπανιστός ψίθυρος του ρολογιού τον βάζει σε εγρήγορση . Ηδη το ταλαιπωρημένο σημείωμα στριφογυρίζει στα δάχτυλά του , και χωρίς περαιτέρω σκέψη με την συνδρομή του μολυβιού συμπληρώνει ...< ...θα πάω κι ας μου βγει σε κακό ....> ......
Ετσι κι εγινε.....!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου