Σάββατο 30 Ιουνίου 2012

Πέθανε ο ηθοποιός Θύμιος Καρακατσάνης (http://www.tovima.gr, 30/6/2012)

..............................................................
 
Πέθανε ο ηθοποιός Θύμιος Καρακατσάνης
Πέθανε ο ηθοποιός Θύμιος Καρακατσάνης
 
Από την παράσταση του Αριστοφάνη Ειρήνη από το ΚΘΒΕ 
στην Επίδαυρο στον ρόλο του Τρυγαίου



 
Πέθανε το Σάββατο, 30 Ιουνίου, ο Θύμιος Καρακατσάνης. Ο 72χρονος ηθοποιός και σκηνοθέτης αντιμετώπιζε χρόνια και σοβαρά προβλήματα υγείας, τα οποία είχαν επιβαρυνθεί τον τελευταίο καιρο απο το σάκχαρο.

Γεννημένος στις 8 Δεκεμβρίου 1940 στα Ταμπούρια του Πειραιά, σπούδασε στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν. Από το 1960 άρχισε να συμμετέχει στις παραστάσεις του δασκάλου ενώ στη συνέχεια χάραξε την προσωπική του πορεια στο ελεύθερο θέατρο, ως σκηνοθέτης και θιασάρχης.  ως βασικό στέλεχος του Θεάτρου Τέχνης και εν συνεχεία στο ελεύθερο θέατρο.

Αριστοφανικός ηθοποιός, ο Καρακατσάνης διέγραψε μια πλούσια πορεία ερμηνεύοντας τους περισσότερους ρόλους στις κωμωδίες του ποιητή. Συμμετείχε άλλωστε και στην ιστορική παράσταση του Κουν με τους "Ορνιθες", το 1959. Η θητεία του στο ελληνικό (Ψαθάς, επιθεώρηση) και διεθνές ρεπερτόριο είναι επίσης αξιοσημείωτη: Πίντερ, Χάσεκ, Καλντερόν, Μολιέρος, Νιλ Σάιμον. Απο τις τελευταίες του εμφανίσεις ήταν στο έργο "Ο θάνατος του εμποράκου" του Αρθουρ Μίλερ (2008-2010), "Οι νταντάδες" του Γιωργου Σκούρτη ενώ το περασμένο καλοκαίρι ανέβασε τις "Νεφέλες".  Τον Νοέμβριο του 2011 είχε δηλώσει σε συνέντευξή του ότι αποσύρεται: "Για μένα η αυλαία έπεσε" είπε σχετικά. Ως το τέλος ήταν κοντά του η αγαπημένη του σύζυγος Ρούλα και οι δύο τους κόρες με τις οικογενειές τους.

Ανθρωπος με έντονη προσωπικότητα, ο Θύμιος Καρακατσάνης έλεγε δυνατά τη γνώμη του ενώ υπερασπιζόταν με πάθος τις απόψεις του.

H κηδεία του θα γίνει τη Δευτέρα (9/7) στις 11.30 το πρωι απο το νεκροταφείο της Παιανίας.



Άγγελος Πατσιάς - «Αν τα παιδιά δε χαίρονται στο σχολείο έχουμε αποτύχει» (http://www.ypovrixio.gr)

...............................................................
 

Άγγελος Πατσιάς - «Αν τα παιδιά δε χαίρονται στο σχολείο έχουμε αποτύχει»
 
 http://www.ypovrixio.gr/article.php?issues_no=64&contents_id=1101
 



 Ο 27χρονος Άγγελος Πατσιάς είναι δάσκαλος από τη Δράµα. Πριν δύο χρόνια του ήρθε µετάθεση σε ένα τετραθέσιο δηµοτικό σχολείο κάπου στο ορεινό Ρέθυµνο, τον Φουρφουρά. Άρχισε να το ψάχνει στους χάρτες. Αντί όµως να γκρινιάζει για τη «δυσµενή», πήγε και δηµιούργησε εκεί το «σχολείο της φύσης και των χρωµάτων». Τέτοιο όνοµα σχολείου είχα να συναντήσω από τα ζαπατίστικα χωριά του Μεξικού στην Τσιάπας!  Στο τέλος της οµιλίας του στο TEDxThessaloniki καταχειροκροτήθηκε από ένα κατάµεστο και όρθιο Ολύµπιον. Τα σχόλια στο hashtag του twitterTEDxThess διθυραµβικά. Ίσως γιατί ήταν ένα από τα καλύτερα παραδείγµατα «του θάρρους για δηµιουργία».
 Άγγελε ποιά είναι τα διαφορετικά πράγµατα που κάνατε εκτός αναλυτικού προγράµµατος στο «σχολείο της φύσης και των χρωµάτων», στο δηµοτικό σχολείο του Φουρφουρά;
 Ένα είναι η εκπαιδευτική τηλεόραση, ο Φουρφουράς TV. Τα παιδιά παίρνουν το ρόλο του ρεπόρτερ, κάνουν τις δικές τους εκποµπές και µέσα από αυτές διδάσκονται και διδάσκουν δύσκολες έννοιες (π.χ. φυσικής).  Είναι ένα µέσο για να επικοινωνούν µε τα υπόλοιπα παιδιά του Ρεθύµνου, της Ελλάδας, της Ευρώπης. Είναι ένας τρόπος να ακουστεί η φωνή τους, να φύγει από τα αποµονωµένα σύνορα του χωρίου. Επίσης τα µαθήµατα επιλογής. Τα παιδιά διδάσκονταν θέατρο, φωτογραφία, ροµποτική, από εµάς βάση των γνώσεων και των ενδιαφερόντων µας. Επιπλέον, αλλάξαµε τη µορφή των τάξεων. Θέλαµε να διαµορφώσουµε τις τάξεις σαν παιδικό δωµάτιο µε καναπέδες, χαλιά και πολύχρωµους τοίχους. Σηµαντικοί είναι και οι βοτανόκηποι, τα περιβόλια για κάθε τάξη, τα θερµοκήπια. Στόχος µας να πετύχουµε µια σχετική αυτοδιαχείριση µε αυτά τα προϊόντα, για να µπορέσουµε να ταΐζουµε εµείς τους µαθητές µας, να µην έχουµε τα προβλήµατα της κρίσης. Ίσως να πουλήσουµε και κάποια προϊόντα για να βγάλουµε τα έξοδα του σχολείου, να µην έχουµε ανάγκη κάποια κονδύλια. Επίσης ξεκινήσαµε συνεργασία µε τα κέντρα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης του νοµού. Κατασκηνώνουµε έξω, κάνουµε το µάθηµα βιωµατικά στη φύση και αυτό µας αρέσει. Τέλος φτιάξαµε ένα δίκτυο µε άλλα ορεινά σχολεία της Κρήτης, το σχολικό δίκτυο των Ορέων. Με έψιλον, έτσι; (γέλια). Μακάρι αυτό να γενικευτεί σε όλη την Ελλάδα. Θέλουµε τα παιδιά από µικρά να συνεργαστούν, να φτιάξουν έναν σχολικό συνεταιρισµό, να ανταλλάξουν απόψεις, κυρίως να αποκτήσουν ένα κοινό κώδικα, γιατί τα χωριά της Κρήτης έχουν κλειστά όρια. Οι µπαµπάδες και οι παππούδες τους δεν είχαν φροντίσει να συνεργαστούν σε κάποια πράγµατα.  

 Είσαι πράκτορας του Tide; (γέλια) Γιατί πρέπει να παίζει πολύ πλύσιµο µετά το σχολείο….
 Χαχα! Πραγµατικά ισχύει αυτό! Είµαστε στη φύση. Λασπωνόµαστε. Αν µπορούσαµε να µετακοµίσουµε εντελώς το σχολείο και να το κάναµε cabrio, θα το κάναµε. Ένα διάστηµα οι γονείς πρέπει να µας είχαν καταραστεί (σ.σ. και συνεχίζουν τα γέλια). Στην πραγµατικότητα  οι γονείς εκτιµούν αυτό που κάνουµε και κάνουν τα… στραβά µάτια. Το σίγουρο είναι ότι καθιερώσαµε την δεύτερη αλλαξιά στο σχολειό.
Τα παιδιά µαθαίνουν στο σχολείο σας βασικές αρχές αυτοοργάνωσης. Αυτό είναι ένα µελλοντικό µοντέλο βιώσιµης κοινωνίας;
 Μακάρι µέσα από την κρίση να αναδιοργανωθεί όλος ο ιστός. Δεν χρειάζεται να κάνεις τραγικά πράγµα, παρά να δεις τοπικά κάποια ζητήµατα, κάποια µικρά λάθη που είχαν οι τωρινές κοινωνίες και να προσπαθήσεις να τα διορθώσει από τη βάση τους. Αυτό είναι η καλύτερη λύση για  έξοδο από την κρίση. Εµείς προσπαθούµε να µάθουµε στα παιδιά να στηρίζονται στις δυνάµεις τους, να µην είναι ανταγωνιστικά µε κανέναν. 

Οι δηµόσιοι λειτουργοί όπως οι δάσκαλοι έχουν δεχθεί αρκετή κριτική τα τελευταία χρόνια. Τι σκέφτεσαι για αυτό;
 Θεωρώ ότι το επάγγελµα του δασκάλου έχει δεχθεί πολλά πλήγµατα και  αρκετή κακή κριτική. Σίγουρα σε κάθε επάγγελµα υπάρχουν άνθρωποι που δεν λειτουργούν σωστά. Πιστεύω ότι οι δάσκαλοι πλέον λειτουργούν ως εθελοντές αν κρίνουµε από το µισθό και τις συνθήκες εργασίας τους. Δεν µ’ αρέσει που ο εργοδότης µας δε µας εκτιµά και µας το δείχνει. Ευτυχώς υπάρχει εκτίµηση από τις κοινωνίες που εργαζόµαστε.
 Ένας δάσκαλος καλείται να παίξει πολλούς ρόλους κατά τη διάρκεια της ηµέρας: ψυχολόγος, οικογενειακός σύµβουλος, παιδαγωγός, υδραυλικός, µαραγκός. Εµείς το ευχαριστιόµαστε αυτό. Διαφοροποιεί την κάθε µέρα. Καλό  όµως είναι να µην επηρεάζεται η κοινή γνώµη από αυτά που λέγονται για το επάγγελµα γιατί ουσιαστικά µας εµπιστεύονται τα παιδιά τους. Πρέπει να µάς έχουν σε εκτίµηση, γιατί χειριζόµαστε ό,τι πιο εύπλαστο έχει η ελληνική κοινωνία. Δυστυχώς δεν τα καταφέρνουν όλοι καλά µε αυτό. Αλλά προσπαθούµε.
Ποια είναι τα παράπονα σας απ΄ το Υπουργείο Παιδείας;
 Από το Υπουργείο Παιδείας δεν έχουµε πλέον παράπονα, γιατί έχουµε σταµατήσει να περιµένουµε κάτι. Είµαστε µόνοι µας και είµαστε καλά. Με ενοχλεί βέβαια το επίπεδο της διαβίωσης των εκπαιδευτικών, στο οποίο µας έχουν οδηγήσει. Δεν µε απασχολεί όµως το γεγονός ότι µας έχουν αφήσει στην ησυχία µας. Νοµίζω ότι αν µας αφήσουν κι άλλο στην ησυχία µας η εκπαίδευση θα πάει καλύτερα.

Ακούµε εξαγγελίες για το «νέο σχολείο» (υπολογιστές, διαδραστικοί πίνακες, e-books). Υποστηρίζεις σε συνεντεύξεις σου ότι τα περισσότερα από αυτά είναι ανεφάρµοστα.
 Κατά τη γνώµη µου πρέπει να δοθεί έµφαση στον τόπο που βρίσκεται το σχολείο. Δεν είναι όλες οι συνταγές καλές για όλους. Προσπαθούµε να βάλουµε νέες τεχνολογίες στο σχολείο. Δεν είναι κακό αυτό. Ωστόσο πιστεύω ότι έχουµε χάσει το δρόµο. Τι θέλουµε να φτιάξουµε; Παιδιά –πρότυπα  για µια βιοµηχανοποιηµένη κοινωνία, που να µην γνωρίζουν τίποτα άλλο από το να λύνουν πράξεις, που να είναι άδεια από  συναίσθηµα;  Σε ένα επαρχιακό σχολείο µπορούµε να βγάλουµε τα παιδιά µια βόλτα έξω στη φύση. Πρέπει οι µαθητές να είναι και έξω από τις τάξεις, να χορεύουν, να τραγουδούν, να λένε στους γονείς τους ότι χαίρονται που πάνε σχολείο. Όχι γιατί υπάρχει ο διαδραστικός πίνακας και ο υπολογιστής (καλώς να υπάρχει άµα µπορεί οικονοµικά το σχολείο). Αλλά γιατί στο σχολείο απελευθερώνονται, περνάνε καλά. Δεν το έχουµε πετύχει αυτό 100%, αλλά προσπαθούµε.
Έχετε αποτελέσει πρότυπο για άλλα σχολεία;
 Σίγουρα υπάρχει δίαυλος επικοινωνίας µε άλλα σχολεία µετά από µια έκρηξη δηµοσιότητα που καλώς ή κακώς υπήρξε. Έρχονται άλλα σχολεία στο δηµοτικό µας,  αλλά και φοιτητές για να δουν πως λειτουργούµε. Μας αρέσει να είµαστε εξωστρεφείς. Να ξεφύγουµε από τα σύνορα των σχολείων µας. Οι εκδροµές να γίνονται συνεργατικά µε άλλα σχολεία και φορείς. Είναι βαριά κουβέντα να πούµε ότι είµαστε πρότυπο, δεν ξέρω αν το αξίζουµε.
Πώς αποτιµάς την όλη προσπάθεια σας;
 Η προσπάθεια στο Φουρφουρά έχει συµπληρώσει αισίως δύο χρόνια. Δεν είναι ένα έργο ατοµικό, αλλά οµαδικό. Παίζουν ρόλο οι υπόλοιποι συνάδελφοι, που είναι φίλοι, αλλά και οι γονείς στο χωριό. Βήµα βήµα έχουµε καταφέρει τα παιδιά να είναι πιο συνειδητοποιηµένα σε αυτό που θα αντιµετωπίσουν. Πάνω από όλα θέλουµε να τους κάνουµε σωστούς ανθρώπους, πολίτες, συγχωριανούς -  αν αποφασίσουν να µείνουν εκεί. Επιδιώκουµε να τους δώσουµε ορισµένες επιλογές που νόµιζαν ότι δεν είχαν, ευκαιρίες να δουν τι υπάρχει παραπέρα, να τα κοινωνικοποιήσουµε. Δεν µπορώ να µιλήσω τώρα για τα αποτελέσµατα. Θα µπορώ σε δέκα χρόνια, όταν θα µε καλέσει καµιά µαθήτρια µου στο γάµο της! Τότε θα καταλάβω αν όντως κάναµε δουλειά. 
Δείτε την εκπληκτική δουλειά που γίνεται στο “σχολείο της φύσης και των χρωµάτων” στο site που έχουν φτιάξει οι µαθητές του 
http://fourfourasweb.wordpress.com/

Δείτε εδώ το video της συνέντευξης του Άγγελου Πατσιά με ακόμα περισσότερο υλικό

Παρασκευή 29 Ιουνίου 2012

Antoine de Saint-Exupery... «Μικρός Πρίγκιπας» - μεγάλος φιλόσοφος (29 Ιουν 2012 | tvxsteam tvxs.gr)

............................................................

Antoine de Saint-Exupery... «Μικρός Πρίγκιπας» - μεγάλος φιλόσοφος

tvxs.gr/node/39611
 
 
«Η Γη των ανθρώπων» και το «Ταχυδρομείο του Νότου» είναι από τα πιο γνωστά έργα του.
Μας γνώρισε το μικρό του Πρίγκιπα στις σελίδες του βιβλίου που έμελε να μεταφραστεί σε περίπου 60 γλώσσες και να αποτελέσει το τρίτο σε πωλήσεις βιβλίο στην παγκόσμια ιστορία μετά τη Βίβλο και το Κεφάλαιο του Καρλ Μαρξ. «Ο μικρός Πρίγκιπας» βρίσκεται συνήθως στα ράφια με τα παιδικά βιβλία, πρόκειται όμως για ένα βαθιά φιλοσοφημένο κείμενο που έχει θέση σε κάθε βιβλιοθήκη.
Στις 31 Ιουλίου του 1944 κατέπεσε στην περιφέρεια της Μασσαλίας ένα αεροπλάνο τύπου Lightning P-38. Ο Exupery ήταν ο πιλότος του. Στις 8.45 το πρωί είχε απογειωθεί από το αεροδρόμιο Μπαστία της Κορσικής για επιχείρηση στα νότια της Γαλλία. Ήταν το τελευταίο του ταξίδι. Στις 7 Σεπτεμβρίου του 1998 ο Ζαν Κλοντ Μπιανκό, ψαράς από τη Μασσαλία, βρήκε κατά τύχη στα δίχτυα του το βραχιόλι του συγγραφέα.
Το 2000 ο αρχαιολόγος Λυκ Βαρνέλ, ψάχνοντας την περιοχή όπου ψάρευε ο Μπιανκό, θα ταυτοποιήσει επισήμως τμήμα της μηχανής και της ουράς του αεροπλάνου του Exupery. Τα αίτια της πτώσης παρέμειναν άγνωστα, έως το Μάρτιο του 2008 όταν ο πρώην πιλότος της Λουφτβάφε Χορστ Ρίπερτ επιβεβαιώνει ότι στις 31 Ιουλίου του 1944 είχε καταρρίψει ένα αεροπλάνο τύπου Lightning P-38 στη ζώνη όπου βρισκόταν ο Exupery.



Από τον Μικρό Πρίγκηπα:


"...Τότε είναι που παρουσιάστηκε η αλεπού.
-      Καλημέρα, είπε η αλεπού.
-      Καλημέρα, αποκρίθηκε ευγενικά ο μικρός πρίγκιπας και γύρι σε, μα δεν είδε τίποτα.
-      Εδώ είμαι, είπε μια φωνή, κάτω από τη μηλιά...
-      Ποια είσαι; είπε ο μικρός πρίγκιπας. Μου Φαίνεσαι πολύ όμο ρφη...
-      Είμαι μια αλεπού, είπε η αλεπού.
-      Έλα να παίξεις μαζί μου, της πρότεινε ο μικρός πρίγκιπας. Είμαι τόσο λυπημένος...
-      Δεν μπορώ να παίξω μαζί σου, είπε η αλεπού. Δε μ’ έχουν ημε ρώσει.
-      Α! με συγχωρείς, έκανε ο μικρός πρίγκιπας.
       Το σκέφτηκε όμως και πρόσθεσε:
-      Τι πάει να πει «ημερώσει;»
-      Εσύ δεν είσαι απ' εδώ, είπε η αλεπού, τι γυρεύεις;
-      Γυρεύω τους ανθρώπους, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Τι πάει να πει «ημερώσει;»
-      Οι άνθρωποι, είπε η αλεπού, έχουν τουφέκια και κυνηγούνε. Μεγάλος μπελάς! Ανατρέφουν όμως και κότες. Αυτό είναι το μόνο τους όφελος. Κότες γυρεύεις;
-      Όχι, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Γυρεύω φίλους. Τι πάει να πει «ημερώσει;»
-      Είναι κάτι που παραμελήθηκε πολύ, είπε η αλεπού. Σημαίνει «να δημιουργείς δεσμούς...».
-      Να δημιουργείς δεσμούς;
-      Βέβαια, είπε η αλεπού. Για μένα, ακόμα δεν είσαι παρά ένα αγοράκι εντελώς όμοιο μ' άλλα εκατό χιλιάδες αγοράκια. Και δε σ' έχω ανάγκη. Μήτε κι εσύ μ' έχεις ανάγκη. Για σένα, δεν είμαι παρά μια αλεπού όμοια μ’ εκατό χιλιάδες αλεπούδες. Αν όμως με ημερώσεις, ο ένας θα έχει την ανάγκη του άλλου. Για μένα εσύ θα είσαι μοναδικός στον κόσμο. Για σένα εγώ θα είμαι μοναδική στον κόσμο...
-      Αρχίζω να καταλαβαίνω, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Ξέρω ένα λουλούδι... νομίζω πως με ημέρωσε...
-      Γίνεται, είπε η αλεπού. Βλέπει κανείς στη Γη τόσα περίεργα πράματα...
-      Ω! δεν είναι πάνω στη Γη, είπε ο μικρός πρίγκιπας.
         Η αλεπού φάνηκε πολύ παραξενεμένη:
-      Πάνω σ' άλλο πλανήτη;
-      Ναι.
-      Έχει κυνηγούς σ' αυτόν τον πλανήτη:
-      Όχι.
-      Πολύ ενδιαφέρον αυτό. Και κότες;
-      Όχι.
         Ξαναγύρισε όμως στην ιδέα της:
-      Η ζωή μου είναι μονότονη. Κυνηγάω τις κότες, οι άνθρωποι
κυνηγούν εμένα. Όλες οι κότες μοιάζουν, κι όλοι οι άνθρωποι μοιάζουν. Γι’ αυτό λοιπόν βαριέμαι κάπως. Αν με ημερώσεις όμως, η ζωή μου θα είναι σαν ηλιόλουστη. Θα γνωρίσω έναν κρότο από πατήματα που θα είναι διαφορετικός απ’ όλους τους άλλους. Τ’ άλλα πατήματα με κάνουν να χώνωμαι κάτω απ' τη γη. Το δικό σου θα με κάνει να βγαίνω έξω απ’ τη φωλιά μου, σα μια μουσική. Κι υστέρα κοίτα! Βλέπεις εκεί κάτω τα χωράφια με το στάρι; Εγώ δεν τρώω ψωμί. Το στάρι εμένα μου είναι άχρηστο. Τα χωράφια με το στάρι δε μου θυμίζουν τίποτα. Κι αυτό, είναι κρίμα! Εσύ όμως έχεις μαλλιά χρώμα χρυσαφένιο. Θα είναι λοιπόν θαυμάσια όταν θα μ' έχεις ημερώσει! Το στάρι, που είναι χρυσαφένιο, θα με κάνει να σε θυμάμαι. Και θα μ' αρέσει ν’ ακούω τον άνεμο μέσα στα στάχυα ...
Σώπασε η αλεπού και κοίταξε πολλή ώρα το μικρό πρίγκιπα.
-      Σε παρακαλώ... ημέρωσε με, του είπε!
-      Θέλω βέβαια, της αποκρίθηκε ο μικρός πρίγκιπας, μα δεν με παίρνει ο καιρός. Έχω ν' ανακαλύψω φίλους και πολλά πράματα να γνωρίσω.
-      Δε γνωρίζει κανείς παρά τα πράματα που ημερώνει, είπε η αλεπού. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να γνωρίσουν τίποτα. Τ’ αγοράζουν όλα έτοιμα στα εμπορικά. Καθώς όμως δεν υπάρχουν εμπορικά που πουλάνε φίλους, οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους. Αν θες ένα φίλο, ημέρωσε με!
-      Τι πρέπει να κάνω; είπε ο μικρός πρίγκιπας.
-      Πρέπει να έχεις μεγάλη υπομονή, αποκρίθηκε η αλεπού. Θα καθίσεις πρώτα κάπως μακριά μου, έτσι στο χορτάρι. Εγώ θα σε κοιτάζω με την άκρη του ματιού μου κι εσύ δε θα λες τίποτα. Τα λόγια είναι που κάνουν τις παρεξηγήσεις. Αλλά, κάθε μέρα, θα μπορείς να κάθεσαι λιγάκι πιο κοντά...
         Την άλλη μέρα ήρθε πάλι ο μικρός πρίγκιπας.
-      Θα 'ταν πιο καλά να έρχεσαι πάντα την ίδια ώρα, είπε η αλε πού. Αν έρχεσαι λόγου χάρη, στις τέσσερις το απόγευμα, εγώ θ' αρχίζω από τις τρεις να είμαι ευτυχισμένη. Όσο θα περνάει η ώρα, τόσο εγώ θα νιώθω και πιο ευτυχισμένη. Στις τέσσερις πια, δε θα μπορώ να καθίσω και θα τρώγωμαι· θ' ανακαλύψω την αξία της ευτυχίας. Αν έρχεσαι όμως όποτε και να ᾿ναι, δε θα ξέρω ποτέ ποια ώρα να φορέσω στην καρδιά μου τα καλά της... Σ' όλα χρειάζεται κάποια τελετή.
-      Τι είναι τελετή; είπε ο μικρός πρίγκιπας.
-      Είναι κι αυτό κάτι που πολύ παραμελήθηκε, είπε η αλεπού. Είναι αυτό που κάνει τη μια μέρα να μη μοιάζει με τις άλλες, τη μια ώρα με τις άλλες ώρες. Οι κυνηγοί μου, λόχου χάρη, έχουν μια τελετή. Κάθε Πέμπτη χορεύουν με τις κοπέλες του χωριού. Γι’ αυτό η Πέμπτη είναι θαυμάσια μέρα! Μπορώ και κάνω μια βόλτα ως τ' αμπέλι. Αν χόρευαν οι κυνηγοί όποτε και να ᾿ναι, όλες οι μέρες θα μοιάζαν μεταξύ τους, κι εγώ δε θα είχα καθόλου διακοπές.
Έτσι ο μικρός πρίγκιπας ημέρωσε την αλεπού. Κι όταν κόντευε πια η ώρα που θα χωρίζανε:
-      Αχ! είπε η αλεπού. Κλάμα που θα κάνω...
-      Εσύ φταις, είπε ο μικρός πρίγκιπας, εγώ δεν ήθελα το κακό σου, μα εσύ θέλησες να σε ημερώσω...
-      Ναι, σωστά, είπε η αλεπού.
-      Μα τώρα θα κλάψεις! είπε ο μικρός πρίγκιπας.
-      Ναι, σωστά, είπε η αλεπού.
-      Και τότε τι κέρδισες;
-      Κέρδισα, είπε η αλεπού, γιατί μου μένει το χρώμα του σταριού.
          Ύστερα πρόσθεσε:
-      Άμε να ξαναδείς τα τριαντάφυλλα. Θα καταλάβεις πως το δικό σου είναι το μοναδικό στον κόσμο. Να περάσεις πάλι από δω για να μ’ αποχαιρετήσεις κι εγώ θα σου χαρίσω ένα μυστικό.
          Ο μικρός πρίγκιπας πήγε και ξαναείδε τα τριαντάφυλλα:
-      Δε μοιάζετε καθόλου με το δικό μου τριαντάφυλλο, εσείς δεν είσαστε ακόμη τίποτα, τους είπε. Κανένας δε σας ημέρωσε κι εσείς δεν ημερώσατε κανένα. Είσαστε όπως ήταν η αλεπού μου. Ήταν μια αλεπού όμοια μ’ εκατό χιλιάδες άλλες. Γίναμε όμως φίλοι, και τώρα είναι μοναδική στον κόσμο.
          Και τα τριαντάφυλλα δεν είχαν μούτρα να σταθούν.
-      Είσαστε όμορφα, μα είσαστε άδεια, τοις είπε ακόμη. Δεν μπορεί κάνεις να πε θάνει για το χατήρι σας. Βέβαια, ένας κοινός διαβάτης, το δικό μου τριαντάφυλλο θα το νόμιζε πως σας μοιάζει. Αλλά εκείνο μόνο του έχει πιο πολλή σημασία απ' όλα εσάς μαζί, αφού είναι αυτό που πότισα. Αφού είναι αυτό που έβαλα κάτω από τη γυάλα. Αφού είναι αυτό που προστάτεψα με το παραβάν. Αφού είναι αυτό που του σκότωσα τις κάμπιες, (εκτός από τις δυο ή τρεις για να γίνουν πεταλούδες). Αφού είναι αυτό που τ' άκουσα να παραπονιέ ται, ή να κομπάζει, ή καμιά φορά και να σωπαίνει. Αφού είναι αυτό το δικό μου τριαντάφυλλο.
Και ξαναγύρισε στην αλεπού:
-      Αντίο, της είπε...
-      Αντίο, είπε η αλεπού. Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία δεν την βλέπουν τα μάτια.
-      Την ουσία δεν την βλέπουν τα μάτια, ξαναείπε ο μικρός πρίγ κιπας, για να το θυμάται.
-      Ο καιρός που έχασες για το τριαντάφυλλο σου είναι που το κάνει να έχει τόση σημασία...
-      Ο καιρός που έχασα για το τριαντάφυλλο μου.... έκανε ο μι κρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.
-      Οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει τούτη την αλήθεια, είπε η αλεπού. Εσύ όμως δεν πρέπει να την ξεχάσεις. Απ' εδώ κι εμπρός θα είσαι για πάντα υπεύθυνος για εκείνο που έχεις ημερώσει. Είσαι υπεύθυ νος για το τριαντάφυλλο σου...
-      Είμαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλο μου... ξαναείπε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται..."

μτφ. Στρατής Τσίρκας (1968), εκδ. "Ηριδανός"

Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

Δύο ποιήματα του Νίκου Καρούζου (1926 - 1990)


............................................................





Νίκος Καρούζος

(1926 - 1990)







[Χειρόγραφο Παραίνεσης] 

Καθάριος απέναντι στον ήλιο που λάμπει
καθάριος και σε κάθε συννεφιά της μοίρας
προχώρει σταθερά κι ατάραχα δίχως
να λησμονήσεις πως ακόμη
δεν έλαμψε το χόρτο μεσ' στον άνθρωπο.
Καθάριος - αυτό σημαίνει
χωρίς αποσκευές και εισιτήρια
γιομάτος απ' την οικουμένη.

Εις μνήμην Δημήτρη Κακουλίδη / του τοχα κάνει χάρισμα / πριν από τόσα χρόνια. 



Γίγνεσθαι

Εγώ δεν τα βλέπω τα αντικείμενα όπως 
       είναι / τα οραματίζομαι.
Βλέπω κρεμασμένη μια κόκκινη πετσέτα.
Εγώ δεν πρόκειται να πω αυτή την πρόταση.
Εγώ θα πω κάτι αστάθμητο / ίσως το αίμα 
       του Θεάνθρωπου
       από σταυρό να χύνεται.
Πηγάζω από ηλιθιότητα / δυσφορώντας
       να είμαι έξυπνος.
Τετέλεσται / ο μέγας παρακείμενος του κόσμου.
Μιλώ από ένα υπόγειο / μιλώ απ' το υπερώο 
        της Ελλάδας.


Από τις εκδόσεις "Ίκαρος" και το Ποιητικό Ανθολόγιο της "Αυγής" (28/6/2012)

Τρίτη 26 Ιουνίου 2012

Μάλκολμ Λόουρι, ένας πότης «Κάτω από το Ηφαίστειο» (26 Ιουν 2012 | tvxsteam tvxs.gr)

...........................................................

Μάλκολμ Λόουρι, ένας πότης «Κάτω από το Ηφαίστειο»*

tvxs.gr/node/98689
 
 
 

Διακόπτει τις σπουδές του και αποφασίζει να δραπετεύσει από το παρελθόν του μέσω της θάλασσας.
Μπαρκάρει αρχικά με ένα φορτηγό πλοίο. Ταξιδεύει σε αρκετές πόλεις και χώρες. Κίνα, Ιαπωνία και Νορβηγία, είναι μερικές από αυτές. Στο Όσλο θα γνωρίσει τον συγγραφέα Nordahl Grieg.

Μετά τις ταξιδιωτικές περιπέτειές του επιστρέφει στις σπουδές του και στο Cambridge
. Σταδιακά αποκτά τη φήμη ενός πολλά υποσχόμενου νεαρού συγγραφέα, αλλά και ενός γερού πότη. Η λογοτεχνία και το αλκοόλ ήταν οι δύο εμμονές του.

Οι εμπειρίες του από τα ταξίδια καταγράφονται και στο πρώτο του βιβλίο, στο Ultramarine (1933),
στο οποίο συμπεριέλαβε αρκετά στοιχεία από το ταξίδι του στη Yokohama, με το S.S. Pyrrhus. Ο Lowry εμπνέεται από το The Ship Sails On, του Nordahl Grieg, αλλά και από το Blue Voyage, του Conrad Aiken. Οι δύο συγγραφείς θα επηρεάσουν σημαντικά στο μέλλον το έργο του Lowry.

Τα χρόνια στο Cambridge βιώνει και μία εμπειρία που θα τον στοιχειώσει.
Η αυτοκτονία του συγκάτοικού του Paul Fitte θα τον βασανίζει για όλη του τη ζωή. Αργότερα θα αναλάβει ευθύνες για αυτό το τραγικό περιστατικό, ενώ σχετικές αναφορές θα γίνουν και στα μυθιστορήματά του.  Ο Paul Fitte φέρεται να προσπάθησε να προσεγγίσει τον Lowry ερωτικά, ωστόσο αυτός αρνήθηκε και η ψυχολογία του Paul Fitte κλονίστηκε.

Ο Lowry θα ζήσει στο Λονδίνο, όπου έρχεται σε επαφή με συγγραφείς και ποιητές μεταξύ άλλων και ο Dylan Thomas. Στη συνέχεια θα βρεθεί στο Παρίσι μέχρι το 1934, όταν και αποφασίζει μαζί με τον φίλο του Conrad Aiken να ταξιδέψει για την Ισπανία. Εκεί θα συναντήσει την αμερικανή συγγραφέα Jan Gabrial.  Η ερωτική τους σχέση επισημοποιείται  και τελικά θα δεθούν με τα δεσμά του γάμου στις 6 Ιανουαρίου του 1934 στο Παρίσι.

Όμως η συμβίωσή τους χαρακτηρίζεται κυρίως από τη σύγκρουση.
Τελικά η Gabrial θα παρατήσει τον Lowry στη Γαλλία και θα επιστρέψει στη Νέα Υόρκη. Ο Lowry έχει γράψει ήδη δύο ιστορίες για τη θυελλώδη σχέση τους το «Hotel Room in Chartres» και το «In Le Havre».

Εκείνη την περίοδο γράφει και το «In Ballast to the White Sea», μία ιστορία για έναν φοιτητή του Cambridge, το οποίο όμως παρέμεινε σε χειρόγραφη μορφή, δεν εκδόθηκε ποτέ και τελικά καταστράφηκε σε μία πυρκαγιά.

Το 1935 ο Lowry ταξιδεύει στη Νέα Υόρκη. Έχει ήδη αρχίσει να καταναλώνει μεγάλες ποσότητες αλκοόλ, ενώ θα περάσει και δύο εβδομάδες στην ψυχιατρική πτέρυγα του νοσοκομείου Bellevue. Την επόμενη χρονιά θα επανασυνδεθεί με την Jan Gabrial. Θα μετακομίσουν στο Λός Άντελες για λίγο καιρό. Ένας ενδιάμεσος σταθμός πριν φύγουν για την Cuernavaca στο Μεξικό.

Το 1937 το αλκοόλ επηρεάζει τη σχέση του με την  Jan Gabrial, η οποία θα τον παρατήσει και πάλι. Όμως αυτή τη φορά ο χωρισμός θα είναι οριστικός. Οι δυο τους δεν θα συναντηθούν ποτέ ξανά. «Έπινε τα πάντα» θα γράψει αργότερα η Jan Gabrial στο βιβλίο της «Μέσα στο Ηφαίστειο».

Ο Lowry, που ήδη αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα, βυθίζεται σε απόγνωση.
Στο μυαλό του όμως έχει κατασταλάξει η ιδέα ενός αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος. Ήδη από το 1936 έχει αρχίσει να γράφει το «Κάτω από το Ηφαίστειο». Τα ηφαίστεια της Cuernavaca αποτέλεσαν το ιδανικό περιβάλλον.

Το 1938 επιστρέφει στο Λος Άντζελες και συναντά την Margerie Bonner, συγγραφέα και πρώην παιδί αστέρι του βωβού κινηματογράφου. Θα ταξιδέψουν μέχρι τον Καναδά και τελικά θα παντρευτούν στις 2 Δεκεμβρίου του 1940. Θα μείνουν σε μία καλύβα που έχτισε ο ίδιος. Το 1944 η καλύβα κάηκε, αλλά η Margerie Bonner κατάφερε να σώσει το χειρόγραφο του «Κάτω από το Ηφαίστειο». Ένα σύντομο ταξίδι στο Μεξικό και επιστροφή στον Καναδά.

Μέχρι το 1940 ο Lowry είχε γράψει μία πρώτη έκδοση του «Κάτω από το Ηφαίστειο».
Όμως οι εκδότες που διάβασαν το χειρόγραφο το απέρριψαν. Τα επόμενα πέντε χρόνια θα γίνουν πολλές αλλαγές στο αρχικό κείμενο. Το βιβλίο θα πάρει την τελική του μορφή με τη βοήθεια της Margerie Bonner και θα εκδοθεί από τον Jonathan Cape, δέκα χρόνια αφότου ο Lowry ξεκίνησε να το γράφει.

Ο αλκοολισμός και οι ψυχικές διαταραχές σκιάζουν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του Lowry.
Τα τελευταία δέκα χρόνια της ζωής μπαινόβγαινε σε κλινικές, ενώ πολλά ήταν και τα ατυχήματα που είχε. Ο Lowry πέθανε στις 26 Ιουνίου του 1957 από υπερβολική δόση υπνωτικών στο Ripe, του Sussex στην  Αγγλία, όπου έμενε το τελευταίο διάστημα με τη σύζυγό του.

«Here lies Malcolm Lowry, late of the Bowery, whose prose was flowery, and often glowery. He lived nightly, and drank daily, and died playing the ukulele», αναγράφεται πάνω στον τάφο του Lowry στο νεκροταφείο του Αγίου Ιωάννη
 
Το «Κάτω από το Ηφαίστειο» αποτελεί το έργο ζωής του Malcolm Lowry, ένα λογοτεχνικό αριστούργημα, που από αρκετούς κριτικούς κατατάσσεται στα δέκα σημαντικότερα βιβλία του αιώνα. Με έντονα τα αυτοβιογραφικά στοιχεία, τις εμμονές, τους εφιάλτες, τα παιδικά τραύματα και τις ανησυχίες του συγγραφέα, το «Κάτω από το Ηφαίστειο» είναι για τον Malcolm Lowry μία «μεθυσμένη Θεία Κωμωδία».

 ......................................

*: "Κάτω απ' το ηφαίστειο" - ένα πολύ καλό βιβλίο και μια πολύ καλή ταινία  με εξαιρετική ερμηνεία του Άλμπερτ Φίνεϋ για το καλοκαίρι. Αναζητείστε τα (την ταινία σε dvd). Θα περάσετε πολύ καλά...
 

Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012

"Οικοσκευή ως ιδεολογία" Του Κώστα Γεωργουσόπουλου ("ΤΑ ΝΕΑ", 2-3/6/2012 )

..........................................................

Οικοσκευή ως ιδεολογία

Του Κώστα Γεωργουσόπουλου

 "ΤΑ ΝΕΑ", 2-3/6/2012


Και στο ένδοξο ευρωπαϊκό και αμερικανικό ρεαλιστικό μυθιστόρημα και στα έργα του αστικού λεγόμενου θεάτρου η περιγραφή, εκτός από τους φυσικούς χώρους, του ανθρώπινου κτιστού περιβάλλοντος αλλά και της ενδυματολογικής μόδας είναι συχνά εξαντλητική. Κι αυτό είναι αναγκαία συνθήκη και προϋπόθεση για να αντιληφθεί κανείς, αναγνώστης ή θεατής, πως πίσω από τις συγκρούσεις ιδεών και ηθών, πίσω από την ιστορική συγκυρία υπάρχει ένας πολυδαίδαλος χάρτης με πολιτισμικά τεκμήρια, τα οποία συχνότατα και ασφαλώς εξηγούν, ερμηνεύουν και θεμελιώνουν τα πορίσματα για τα ελατήρια των ανθρώπινων συμπεριφορών.
Υπάρχουν περιγραφές συγκοινωνιακών συνθηκών στα μυθιστορήματα του Ουγκό, του Δουμά, του Φλομπέρ, του Σταντάλ, του Ντίκενς, του Τολστόι, του Ντοστογιέφσκι που θα ήταν σήμερα (και είναι) ανεξάντλητες πηγές για τους συγκοινωνιολόγους αλλά και τους μικροκοινωνιολόγους που μελετούν ανάλογα σήμερα προβλήματα. Κατάσταση δρόμων, υλικά οδόστρωσης, πανδοχεία, σταθμοί ανεφοδιασμού, αστυνόμευση οδοιπορίας, κέντρα ταξιδιού (επιδημικές αρρώστιες, τοπικές τροφές, υδάτινοι πόροι, συνοριακοί φρουροί, θρησκευτικές τελετές και απαγορεύσεις) δεν αποτελούν μόνο αφηγηματικά μοτίβα ή ανάπτυξη των απαραίτητων εμποδίων που κάνουν γοητευτική και αγωνιώδη την υπόθεση, αλλά ολόκληρο σύστημα αξιών, οικονομικών μεγεθών και όρων κοινωνικής οργάνωσης ή αποδιοργάνωσης του κοινωνικού ιστού που φωτίζουν τα δραματικά και ιδεολογικά δρώμενα και ζητούμενα.
Οταν ο Ντίκενς π.χ. περιγράφει με ακρίβεια τις ύποπτες γειτονιές του Λονδίνου, όπου καιροφυλακτούν κλέφτες, ζητιάνοι, σαράφηδες, απατεώνες αλλά και κλεπταποδόχοι και συνήγοροι ληστών, βιαστών και πληρωμένων δολοφόνων δεν ηθογραφεί στον «Ζοφερό οίκο» αλλά υπομνηματίζει όλο το «Κεφάλαιο» του Μαρξ που, ως γνωστόν, στο Λονδίνο και στην Αγγλία βρήκε επιχειρήματα για την πολιτική του οικονομική θεωρία και στο Λονδίνο τάφηκε.
Αλλά τον ίδιο υπομνηματισμό κάνει ο Ντίκενς καταγράφοντας κερδοσκόπους, λαντιέρηδες, πληρωμένους δικαστές, μεγαλοαστούς σε πτώχευση, προικοθήρες και αγοραπωλησίες τιμαλφών και θυγατέρων.
Περιγράφοντας μεγαλοαστικά σαλόνια με παραστατικότητα μικροβιολόγου, ο Μπαλζάκ ή ο Μοπασάν δεν αποδεικνύουν τις γνώσεις τους πάνω στη μόδα και τα στυλ της επίπλωσης ή της διακόσμησης εσωτερικών χώρων του 18ου ή του 19ου αιώνα. Πίσω από το υλικό, τα υφάσματα, τις ταπετσαρίες, τους πίνακες ζωγραφικής, τα τζάκια, το εκκρεμές ρολόι, τα χαλιά, τα σερβίτσια φαγητού, τσαγιού, τις συνταγές ποτών, φαγητών και επιδορπίων υπάρχουν ιδεολογία, αξιακά συστήματα, κοινωνικό ασανσέρ, ταξική μόδα και ηθικοί κανόνες συμπεριφοράς.
Αλλά και οι εξαντλητικές περιγραφές γραφειοκρατικών διαδικασιών στους προθαλάμους των δημοσίων υπηρεσιών, στις δικαστικές αίθουσες, στις θρησκευτικές τελετές, κυρίως στην τακτική και τη στρατηγική της ανάπτυξης μιας μάχης, η λεπτομερής καταγραφή του εξοπλισμού των στρατών, του τρόπου ανεφοδιασμού, τα εξαρτήματα των στρατιωτικών στολών, αλλά και των πολεμικών πλοίων, συχνά η ακριβής γνώση του βεληνεκούς των όλμων και των κανονιών και η φονική διασπορά των θραυσμάτων μιας νάρκης ή μιας βόμβας και η χημική σύνθεση που διαπερνά τις αντιασφυξιογόνες μάσκες.
Είναι δυνατόν ο αναγνώστης να παγιδευτεί στην παραξενιά ενός ήρωα που παραπονείται στον ράφτη του για την εφαρμογή του γιλέκου του αλλά προσπερνά τις ειδικές γνώσεις του συγγραφέα πάνω στα πατρόν και στην κοπή και τη ραφή δεκάδων ανδρικών και γυναικείων κοστουμιών. Αν διαβάσετε με υπομονή τις σκηνικές οδηγίες στα έργα του Ιψεν, του Τσέχοφ, του Ξενόπουλου, το είδος του σαλονιού, τα χρώματα των κουρτινών, τη θέση των παραθύρων, του τζακιού, τις εσωτερικής σκάλας που οδηγεί στη σοφίτα, θα αντιληφθείτε πως δεν είναι μόνο η περιγραφή ενός χώρου για να κινηθούν τα δραματικά πρόσωπα, αλλά η καταγραφή ενός ήθους και μιας ταξικής ιδεολογίας που αποτυπώνεται στη μόδα και στα υλικά της.
Πρόσφατα ηλίθιος ξένος σκηνοθέτης που πούλησε την έξυπνη ιδέα του στο Φεστιβάλ Αθηνών και έστησε στη σκηνή ένα πραγματικό κουκλόσπιτο σαν αυτά των λούνα παρκ για νήπια για να ερμηνεύσει τη «Νόρα» ή το «Κουκλόσπιτο» του Ιψεν. Και έβαλε να παίξουν νάνοι τους άνδρες και μια ντερέκα δυο μέτρα τη Νόρα που έμπαινε στην κουκλοκρεβατοκάμαρά της μπουσουλώντας. Γιατί; Διότι αγνόησε ο βλαξ ως ξεπερασμένες τις σκηνικές οδηγίες του Ιψεν που καταγράφει ένα τυπικό σχολαστικά μεγαλοαστικό σαλόνι του Βορρά, φυλακή και σήμερα και τότε για κάθε γυναίκα που την απαξιώνουν ως δημιουργικό πλάσμα και τη στολίζουν σαν τοτέμ ή μπιμπελό.
Γιατί σήμερα θέλησα να αναφερθώ σε όλα αυτά; Διότι όπως όλοι οι έκπληκτοι πολίτες αυτής της έρημης χώρας διαβάσαμε το εξοδολόγιο μιας ξιπασμένης κυρίας πρώην μεγαλοϋπουργού που σε εποχή ανεργίας, αβεβαιότητας και μελαγχολίας του μείζονος πληθυσμού επένδυε για να σκεπάσει την πνευματική της γύμνια και να αναπληρώσει τις αναπηρίες της παιδείας της σε σκαμνάκια, κουρτινόξυλα, χαλάκια, πατάκια, καναπέδες και σκαμπό χρήματα που αντιστοιχούν στο ετήσιο επίδομα ανεργίας χιλίων ανέργων!!
Ιδού ένα υπέροχο υλικό για κάθε φιλόδοξο συγγραφέα, πεζογράφο ή θεατρικό, ντοκιμαντερίστα, κινηματογραφιστή. Παράλληλη δράση: τα ψώνια της κυρίας υπουργού και η εκποίηση στο Μοναστηράκι βιβλιοθηκών, σαλονιών, οικοσκευών νοικοκυραίων που χρωστάνε στην Εφορία.

Κυριακή 24 Ιουνίου 2012

Άλαν Τούρινγκ: Η συναρπαστική, σύντομη ζωή του (http://www.ikypros.com, 23/6/2012)

..............................................................

Ένας από τους λίγους ανθρώπους που πραγματικά άλλαξαν τον κόσμο

Άλαν Τούρινγκ: Η συναρπαστική, σύντομη ζωή του
 
100 Χρόνια από τη γέννηση του "πατέρα" της πληροφορικής
Άλαν Τούρινγκ: Η συναρπαστική, σύντομη ζωή του



Η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα τιμά, το Σάββατο, τα εκατό χρόνια από τη γέννηση του πατέρα της σύγχρονης πληροφορικής, του βρετανού μαθηματικού Άλαν Τούρινγκ (23 Ιουνίου 1912 - 7 Ιουνίου 1954), ο οποίος, μεταξύ πολλών άλλων, αποκωδικοποίησε τους μυστικούς κώδικες των ναζί στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Στις 23 Ιουνίου, στην 100ή επέτειο από τη γέννηση του καθηγητή της Λογικής και κρυπτογράφου στο Λονδίνο, πολλές πόλεις διοργανώνουν συνέδρια και εκθέσεις για να τιμήσουν τις εργασίες ενός μεγάλου επιστήμονα, ο οποίος, όμως, εν ζωή διώχθηκε, γιατί ήταν ομοφυλόφιλος.
«Ο Τούρινγκ είναι αναμφίβολα το μοναδικό πρόσωπο, η συνεισφορά του οποίου άλλαξε την όψη του κόσμου στους τρεις πιο ευαίσθητους τύπους νοημοσύνης: την ανθρώπινη, την τεχνητή και τη στρατιωτική», έγραφε το περιοδικό Nature σε πρόσφατο άρθρο του.

Ο Τούρινγκ πέθανε σε ηλικία 41 ετών. Δηλητηριάστηκε με κυάνιο, μετά την καταδίκη του το 1952 για «παραβίαση της δημοσίας αιδούς», λόγω της ομοφυλοφιλίας του, που ήταν παράνομη εκείνη την εποχή στη Βρετανία, ενώ είχε, ήδη, υποστεί χημικό ευνουχισμό.

Ο Τούρινγκ κατάφερε να θέσει τα θεμέλια της σύγχρονης πληροφορικής, να καθορίσει τα κριτήρια της τεχνητής νοημοσύνης, αλλά και να αποκωδικοποιήσει τους μυστικούς κώδικες του γερμανικού στρατού, γεγονός που έσωσε εκατομμύρια ζωές και συνέβαλε να λήξει ταχύτερα ο πόλεμος, ενώ σχεδόν έλυσε ένα βιολογικό αίνιγμα στη μορφογένεση, το οποίο ακόμη παραμένει ανεξιχνίαστο για τους ερευνητές.
Το 1936 ο Τούρινγκ, ο οποίος είχε ανακοινώσει ότι θέλει να «κατασκευάσει έναν εγκέφαλο», δημοσιεύει άρθρο στο οποίο περιγράφει την «καθολική μηχανή Τούρινγκ». Ήταν ο πρώτος, που εξέτασε πώς να προμηθεύει προγράμματα σε μια μηχανή υπό μορφή «δεδομένων», τα οποία θα μπορούν πολλοί να επεξεργάζονται ταυτόχρονα.

Έσπασε τους κώδικες της κρυπτογραφικής μηχανής «Αίνιγμα»

Όταν κατασκευάστηκε από άλλους επιστήμονες, το 1950, η πρώτη έκδοση της «Αυτόματης Υπολογιστικής Μηχανής» του Τούρινγκ, ήταν ο πιο γρήγορος υπολογιστής στον κόσμο.

«Η εφεύρεση του υπολογιστή είναι μια τόσο μεγάλη συνεισφορά, που φαίνεται παράξενο να επιδιώκεται μια ακόμη μεγαλύτερη. Ωστόσο, υποθέτω ότι η συνεισφορά του στην αποκρυπτογράφηση των κωδίκων των ναζί είχε ακόμη μεγαλύτερη επίδραση στον κόσμο», δήλωσε ο Τζακ Κόπλαντ, εμπειρογνώμων των μαθηματικών, που έγραψε πολλά βιβλία για τον Τούρινγκ.

Για το ευρύ κοινό, το μεγαλύτερο από τα όπλα του Τούρινγκ είναι ότι κατάφερε, μαζί με την ομάδα του, να σπάσει τους κώδικες της κρυπτογραφικής μηχανής «Αίνιγμα», που χρησιμοποιούσαν οι ναζί για τις επικοινωνίες τους μέσω των γερμανικών υποβρυχίων στο βόρειο Ατλαντικό. Ορισμένοι ιστορικοί εκτιμούν ότι αυτό συνέβαλε στην ταχύτερη πτώση του Χίτλερ, ο οποίος διαφορετικά θα παρέμενε στην εξουσία για ακόμη δύο ή περισσότερα χρόνια.
Μετά τον πόλεμο, ο Τούρινγκ θα ερευνήσει το θέμα της τεχνητής νοημοσύνης και θα ορίσει τα κριτήριά της, που ακόμη ισχύουν σήμερα: η περίφημη «δοκιμή Τούρινγκ» αποφαίνεται για την ύπαρξη, ή όχι, «νοημοσύνης», βασιζόμενη στη δυνατότητα μιας μηχανής για επικοινωνία. Ένας υπολογιστής θα ήταν πράγματι ευφυής εάν, και μόνο εάν, κάποιος άνθρωπος δεν θα μπορούσε να διακρίνει μεταξύ των απαντήσεών του και αυτών ενός άλλου ανθρώπου σε γενικές ερωτήσεις.

Με τη «δοκιμή Τούρινγκ» ο βρετανός επιστήμονας συνέβαλε σημαντικά στη συζήτηση σχετικά με τη τεχνητή νοημοσύνη. Επίσης, με την καθολική μηχανή Τούρινγκ, παρείχε μια επίσημη έννοια του αλγορίθμου και της ανάλυσης των αριθμών, διατυπώνοντας την ευρέως αποδεκτή έκδοση Τούρινγκ, ότι, δηλαδή, οποιοδήποτε πρακτικό πρότυπο υπολογισμού έχει είτε ένα ισότιμο, είτε ένα υποσύνολο, των ικανοτήτων μιας μηχανής Τούρινγκ.
Λάτρης της βιολογίας, ο Τούρινγκ θα εφαρμόσει το μαθηματικό του ταλέντο στη μορφογένεση, δηλαδή πώς τα ζώα και τα φυτά αναπτύσσουν ορισμένα μοντέλα μορφών, όπως οι ρίγες της ζέβρας, ή οι κηλίδες της αγελάδας, θεωρίες οι οποίες ακόμη απασχολούν τους βιολόγους.

Πηγές: ΑΠΕ, Wikipedia, ΕΡΤ
 
Άλαν Τούρινγκ: Η συναρπαστική, σύντομη ζωή του
Η Google με ένα πρωτότυπο doodle τιμά τον Alan Turing που γεννήθηκε σαν σήμερα, 23 Ιουνίου πριν 100 χρόνια.