Η Δίκη (γράφτηκε το 1914-'15, δημοσιεύτηκε μετά το θάνατο του συγγραφέα, το 1924), μυθιστόρημα του Φραντς Κάφκα (1883 - 1924), για τον οποίο έχει γράψει ο Όντεν ότι "η αμηχανία του είναι η αμηχανία του σύγχρονου ατόμου..." Τα χειρόγραφα του έργου ήταν τα πλέον διορθωμένα σε σχέση με άλλα, από τον ίδιο τον Κάφκα. Ο φίλος και εκδότης του Κάφκα, Μαξ Μπροντ, τα λογόκρινε, όπως έκανε και με όλο του το έργο.
Χωρισμένη σε εννέα κεφάλαια, Η δίκη είναι, ίσως, το κορυφαίο σύγχρονο πεζογράφημα γύρω από τις ανθρώπινες ενοχές. Ο Γιόζεφ Κ., ένας τριαντάχρονος υπάλληλος τραπέζης, συλλαμβάνεται ένα πρωί σπίτι του από δύο άτομα, τα οποία του απαγγέλλουν αόριστες κατηγορίες και τον προσάγουν σε μία παράξενη δίκη. Στην αρχή ο ήρωας είναι σίγουρος ότι θα μπορέσει να αποδείξει την αθωότητά του, στη συνέχεια όμως το δικονομικό σύστημα τον αναγκάζει να περιπλανηθεί σε τυπικούς και παράλογους λαβυρίνθους με αποτέλεσμα να χάσει την αυτοκυρίαρχία του. Παραμελεί τη δουλειά του και απορροφάται εντελώς από τις ανάγκες της υπεράσπισής του στη δίκη. Συναντά παράδοξους ανθρώπους, περιπλανιέται σε εξίσου περίεργα μέρη και τελικά, εγκαταλελειμμένος από όλους, αποφασίζει να δεχθεί μια καταδίκη, που ακόμα και ο ίδιος, χωρίς να γνωρίζει την αιτία, θεωρεί αναπόφευκτη. Την αυγή των γενεθλίων του, άλλοιι δύο μαυροντυμένοι κύριοι τον συλλαμβάνουν στο σπίτι του, τον οδηγούν στα περίχωρα της πόλης και τον εκτελούν με μαχαίρι.
Ο ιδιοφυής Όρσον Ουέλς μετέφερε το κείμενο στο σινεμά το 1960, σε ύφος εξπρεσιονιστικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου