Μέρες Ιουλίου πριν από πολλά χρόνια: "Η φύση είναι ό,τι υπάρχει το πιο αντίθετο με την ψυχή του ανθρώπου..." / Γιώργος Σεφέρης (Μέρες Β', 1925 - 1931)

 ...Πέμπτη, 15 Ιουλίου (1926)

   Η φύση είναι ό,τι υπάρχει το πιο αντίθετο με την ψυχή του ανθρώπου. Είναι κτηνώδης. Το αίσθημα του ωραίου δεν είναι φυσικό / το αίσθημα του ηθικού δεν είναι φυσικό / η ανάγκη της προσευχής δεν είναι φυσική, μήτε η ανάγκη της μοναξιάς, μήτε και το κίνητρο που μας σπρώχνει προς τη φύση. Ο άνθρωπος γυρεύει το Θεό, η φύση αδιαφορεί για το Θεό / ο άρρωστος άνθρωπος και ο υγιής άνθρωπος είναι το ίδιο φυσικοί κτλ.κτλ.

   Ο μεγαλύτερος τίτλος του ανθρώπου είναι που φτιάνει και φτιάνεται, που είναι faber, artifex. Η μεγαλύτερη χάρη της φύσης είναι που αφήνεται και πάει.

   Αν η φύση μας φοβίζει, μας φαίνεται μυστηριώδης, είναι γιατί καθρεφτίζει το μυστήριο και το δέος του σώματός μας, των οργάνων μας, αυτών των εχθρών της σκέψης μας και της θέλησής μας. Γι' αυτό η ανθρώπινη ψυχή και η φύση ήταν και είναι στον αιώνα πολέμιες δυνάμεις που πληγώνει η μια την άλλη με χίλια τεχνάσματα και με χίλιες ωμότητες.