.............................................................
...όλοι αρχίζουμε τη ζωή μας γνωρίζοντας μαγεία...
https://www.facebook.com/crystalia.patouli, 22/11/2013
Ο Άντλερ έχει πει, αντίθετα από τον Φρόυντ,
πως δεν είναι κάτι που μας τραβά από το παρελθόν, αλλά από το μέλλον...
οι στόχοι μας, τα οράματά μας, η ζωή που θέλουμε να ζήσουμε.
Και το παραμύθι ή η ιστορία που μας άρεσε όταν ήμασταν μικροί, έχει μέσα της πολλά στοιχεία από αυτά που μας τραβούν σ' αυτό το μέλλον που εμείς φτιάχνουμε κατά κύριο λόγο, μέσα στα πλαίσια βέβαια τής όποιας πραγματικότητάς μας.
Το παραμύθι που μου άρεσε όταν ήμουν μικρή, εκτός από τα τρία γουρουνάκια(το πιο σκληρό παραμύθι για τη μετάβαση στην ενηλικίωση), ήταν ο Τζακ και η μαγική φασολιά.
Κι αυτό που αγάπησα σ' αυτό το παραμύθι, κι ήθελα να το διαβάζω και να το ξαναδιαβάζω, ήταν ότι ο Τζακ προτίμησε μερικά μαγικά φασόλια από τα χρήματα, παρόλο που τα είχε μεγάλη ανάγκη για να ζήσει. Κι εκεί ήταν η μεγάλη έκπληξη, η τρομερή ανατροπή σ' αυτήν την ιστορία, που μ' έκανε να ανοίγω διάπλατα τα μάτια μου από θαυμασμό και σεβασμό γι' αυτό το μικρό παιδί, και ήταν και είναι αυτό και το κεντρικό σημείο του παραμυθιού για μένα.
Γιατί αν κάτι πιστεύω πραγματικά και με βεβαιότητα, είναι στη μαγεία που υπάρχει πάντα και παντού μέσα στη ζωή μας...
"Κοίτα, αυτή είναι η γνώμη μου: όλοι αρχίζουμε τη ζωή μας γνωρίζοντας μαγεία. Γεννιόμαστε με ανεμοστρόβιλους, πυρκαγιές και κομήτες μέσα μας. Ικανοί να μιλάμε στα πουλιά, να διαβάζουμε τα σύννεφα και να βλέπουμε τη μοίρα μας στους κόκκους της άμμου. Ώσπου μας ξεριζώνουν τη μαγεία μέσα από την ψυχή μας. Στο σχολείο, στην εκκλησία, στο σπίτι. Μας βάζουν στον ίσιο δρόμο και μας λέν να είμαστε υπεύθυνοι. Να φερνόμαστε όπως αρμόζει στην ηλικία μας. Να ωριμάσουμε, για όνομα του Θεού. Και ξέρεις γιατί μας το λεν? Επειδή ντρέπονται γι αυτό που άφησαν κάποτε να τους κάνουν στις δικές τους ψυχές" R R McCammon, Boy's Life
Και το παραμύθι ή η ιστορία που μας άρεσε όταν ήμασταν μικροί, έχει μέσα της πολλά στοιχεία από αυτά που μας τραβούν σ' αυτό το μέλλον που εμείς φτιάχνουμε κατά κύριο λόγο, μέσα στα πλαίσια βέβαια τής όποιας πραγματικότητάς μας.
Το παραμύθι που μου άρεσε όταν ήμουν μικρή, εκτός από τα τρία γουρουνάκια(το πιο σκληρό παραμύθι για τη μετάβαση στην ενηλικίωση), ήταν ο Τζακ και η μαγική φασολιά.
Κι αυτό που αγάπησα σ' αυτό το παραμύθι, κι ήθελα να το διαβάζω και να το ξαναδιαβάζω, ήταν ότι ο Τζακ προτίμησε μερικά μαγικά φασόλια από τα χρήματα, παρόλο που τα είχε μεγάλη ανάγκη για να ζήσει. Κι εκεί ήταν η μεγάλη έκπληξη, η τρομερή ανατροπή σ' αυτήν την ιστορία, που μ' έκανε να ανοίγω διάπλατα τα μάτια μου από θαυμασμό και σεβασμό γι' αυτό το μικρό παιδί, και ήταν και είναι αυτό και το κεντρικό σημείο του παραμυθιού για μένα.
Γιατί αν κάτι πιστεύω πραγματικά και με βεβαιότητα, είναι στη μαγεία που υπάρχει πάντα και παντού μέσα στη ζωή μας...
"Κοίτα, αυτή είναι η γνώμη μου: όλοι αρχίζουμε τη ζωή μας γνωρίζοντας μαγεία. Γεννιόμαστε με ανεμοστρόβιλους, πυρκαγιές και κομήτες μέσα μας. Ικανοί να μιλάμε στα πουλιά, να διαβάζουμε τα σύννεφα και να βλέπουμε τη μοίρα μας στους κόκκους της άμμου. Ώσπου μας ξεριζώνουν τη μαγεία μέσα από την ψυχή μας. Στο σχολείο, στην εκκλησία, στο σπίτι. Μας βάζουν στον ίσιο δρόμο και μας λέν να είμαστε υπεύθυνοι. Να φερνόμαστε όπως αρμόζει στην ηλικία μας. Να ωριμάσουμε, για όνομα του Θεού. Και ξέρεις γιατί μας το λεν? Επειδή ντρέπονται γι αυτό που άφησαν κάποτε να τους κάνουν στις δικές τους ψυχές" R R McCammon, Boy's Life
Ποιό παραμύθι σάς άρεσε όταν ήσασταν μικροί, άραγε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου