"Κόρη που λάμπει" (ερωτικό δημοτικό τραγούδι)*

...........................................................

 

 Κόρη που λάμπει  

(ερωτικό δημοτικό τραγούδι)

Εδώ σ' αυτή τη γειτονιά δεν πρέπει να ειν' φεγγάρι,
μον' πρέπει να ναι συννεφιά, να 'ναι βαθύ σκοτάδι,
γιατ' έχω μια αγαπητικιά κι εκείνη είν' το φεγγάρι,
π' όντες  προβάλλει να τη δω σκορπιέται το σκοτάδι.
Και με τον ήλιο μάλωνε και με τον ήλιο λέγει:


Ήλιε μου, για έβγα για να βγω, για λάμψε για να λάμψω.


Έλαμψε ο ήλιος το ταχύ, μαραίνει τα χορτάρια, 
πρόβαλε η κόρη π' αγαπώ, μαραίνει παλικάρια -
φλογίζει νιους και καίγει οχτρούς, σκλαβώνει 
                                                                          παλικάρια,
καίγει κι εμένα π' αγαπώ μέσα στα φυλλοκάρδια.

.....................................................................................................................
Πήρα το τραγούδι από τη συλλογή του Γιώργου Ιωάννου "ΤΑ ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΜΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ" (εκδόσεις "Ερμής"/"ΤΟ ΒΗΜΑ") 

Ανειλημμένες υποχρεώσεις με παίρνουν στην Αθήνα, οπότε δεν θα είμαι στο νυχτέρι του Θεατροδρόμιου στην Αρβανιτιά. Καλή Αρχή και Καλορίζικο το "Θεατροδρόμιο στο Ναύπλιο"! 

Με πολλή αγάπη αφιερώνω την "Κόρη που λάμπει" στο ξεκίνημα του Σαββάτου και στη Σοφία που είχε την ιδέα για να μαζευτεί η παρέα που αγαπάει το θέατρο.

Φιλιά πολλά!
Μανώλης Γιούργος