Πέθανε η Μαριέτα Ριάλδη (http://www.kathimerini.gr, 8/12/2013)

.................................................................

Πέθανε η Μαριέτα Ριάλδη

Έφυγε από τη ζωή μία σημαντική προσωπικότητα του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου, η ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας Μαριέτα Ριάλδη, σε ηλικία 72 ετών.

Γεννημένη το 1941, η Μαριέτα Ριάλδη φοίτησε στη Σχολή Σταυράκου και στη Δραματική Σχολή Ιωαννίδη και συνεργάστηκε στα πρώτα χρόνια των σπουδών της με τον Δημήτρη Κολλάτο στο Πειραματικό θέατρο Τσέπης. Το 1963 ίδρυσε το Πειραματικό θέατρο που αποτέλεσε ένα μεγάλο «άνοιγμα» για όλες τις νέες θεατρικές δυνάμεις, δίνοντας παράλληλα «στέγη» στο νεοελληνικό έργο που τον καιρό εκείνο ήταν παραγκωνισμένο.Σκηνοθέτησε για τουλάχιστον 40 χρόνια (1963- 2003) ένα πολυσύνθετο ρεπερτόριο, ανεβάζοντας μεταξύ άλλων και πολλά πρωτοποριακά έργα που έγραψε η ίδια. Από το θέατρό της πέρασαν πολλές προσωπικότητες του ελληνικού θεάτρου. Εκεί, παρουσιάστηκαν και οι πρώτες παραστάσεις με πειραματική φόρμα στον λόγο και την εικαστική παρουσίαση. Από τα πολυάριθμα έργα στα οποία πρωταγωνίστησε ήταν μεταξύ άλλων: «Μύγες» του Σαρτρ, «Δεσποινίς Τζούλια» και «Χορός Θανάτου» του Στρίντμπεργκ, «Δον Κιχώτης» του Μποστ σε συνεργασία με τον Μίκη Θεοδωράκη, «Άμλετ» του Σαίξπηρ, «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή, «Ματωμένος Γάμος» του Λόρκα, «Βρικόλακες» και «Εντα Γκάμπλερ» του Ιψεν κ.α. Το 2002 σκηνοθέτησε και έπαιξε στο Πειραματικό θέατρο Πόλης την πολιτική σάτιρα που φέρει την υπογραφή της, με τίτλο «Η Ελλάδα μετακομίζει». Αυτή ήταν και η τελευταία της εμφάνιση στο θεατρικό σανίδι. Ως σκηνοθέτης ανέβασε τα περισσότερα έργα που παρουσιάστηκαν στο Πειραματικό θέατρο, ενώ σκηνοθέτησε και το έργο της Αγγλίδας Κάριλ Τσέρτσιλ «Πετυχημένες Γυναίκες» για λογαριασμό του Εθνικού θεάτρου το 1983. Σε ό,τι αφορά το συγγραφικό της έργο η Μαριέτα Ριάλδη έγραψε έργα μεγάλης απήχησης όπως τα «Ουστ», «Γυρισμός», «Καφέ Σαντάν», «ΣΚ» και τους «Άστεγους» που ανέβηκε το 1997 στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Γιώργου Ρεμούνδου. Ιδιαίτερο ήταν και το ενδιαφέρον που έδειξε η Μαριέτα Ριάλδη σε όλη τη σταδιοδρομία της για να προβάλει νέους συγγραφείς. Τιμήθηκε γι' αυτό με ειδικό βραβείο από την Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων. Ακόμη, έλαβε το Αργυρό Μετάλλιο στο Διεθνές Φεστιβάλ Νέων (1965) και το Έπαθλο του φεστιβάλ στο Νανσί για την παράσταση του έργου της «Ο Γυρισμός». Πηγή: AMΠE Σχόλιο αποχαιρετιστήριο: Στη Μαριέττα Ριάλδη "χρωστάω" τον αντιαμερικανισμό μου που άρχισα να διαμορφώνω τότε γύρω στα 1973, λίγο πριν πέσει η χούντα και όταν έγινε η Μεταπολίτευση. Το "Ουστ!" και το "Σκ..." ήταν τα έργα της που τον διακήρυσσαν. Σ' ένα μικρό θεατράκι, το Πειραματικό Θέατρο της Αθήνας, στην εισοδο μιας πολυκατοικίας στην οδό Ακαδημίας. Το θεατράκι αυτό, θαρρώ ότι ήταν μία από τις πρώτες εναλλακτικές σκηνές εκείνης της περιόδου. Πρώτη, αναμφισβήτητα, ήταν η σκηνή του Θεάτρου Τέχνης στο "Υπόγειο" της Σταδίου. Μου είχε κάνει εντύπωση τότε στο θέατρο της Ριάλδη που οι ηθοποιοί υποδέχονταν τους θεατές, έκοβαν τα εισιτήριά τους και έκαναν ταξιθεσία. Κι αφού κάθονταν όλοι οι θεατές, άρχιζε η παράσταση σε απόσταση αναπνοής. Ήταν στο θέατρό της, αν θυμάμαι καλά, κυκλική η διάταξη των καθισμάτων. Σε μία από τις δύο παραστάσεις, δε θυμάμαι ποια ακριβώς, είδα και το πρώτο γυμνό στο θέατρο - απόλυτα λειτουργικό και σε σχέση με το κείμενο και τη σκηνοθεσία. Είχα εντυπωσιαστεί τότε με την τόλμη εκείνης της σκηνοθεσίας. Θυμάμαι επίσης την ιδιαίτερη μανιέρα της Ριάλδη, μανιέρα εκφοράς του λόγου, ολίγον τελετουργική και στομφώδη που έμοιαζε με αυτήν της Λαμπέτη, καθώς ήταν και ολίγον ψευδίζουσα. Μετά δεν ξαναείδα παραστάσεις της, από κάποια ρεπορτάζ της τηλεόρασης μού έδινε την εντύπωση μιας καθηλωμένης αντίληψης που δεν έλεγε να ανανεωθεί. Άλλαξαν και τα δικά μου γούστα... Μετά είχα μάθει για την καινούργια της προσπάθεια εκεί στο τετράγωνο του Μετ. Ταμείου Στρατού, έπαιξε και σκηνοθέτησε, αν θυμάμαι καλά, "Ματωμένο Γάμο" - έπαιξε τη Μάνα, και παραχώρησε ύστερα το θέατρό της στον Ιάκωβο Καμπανέλλη που σκηνοθέτησε εκεί το "Δρόμο περνάει από μέσα", ένα από τα  καλύτερα έργα του. Ήταν στα 1990. Θεώρησα εκείνη την "παραχώρηση" ανιδιοτελή εκ μέρους της, η ίδια δεν έπαιζε ούτε σκηνοθετούσε, κι έτσι έχω μια θετική τελευταία εντύπωση. Θα τη θυμάμαι καλά...