Η σιωπή της ευμενούς ουδετερότητος ή πώς μού 'ρθε στο νου ένα ξεχασμένο τραγουδάκι...

...........................................................

 Η σιωπή της ευμενούς ουδετερότητος...

• ...Τι συνέβη με την Αλκηστη Πρωτοψάλτη και αποχώρησε από την παράσταση;

Στους δύο μήνες μάς κατέκτησε με τον χαρακτήρα, την προσωπικότητά της. Ηταν καθημερινά σε όλες τις πρόβες, στο ζέσταμα, σε κίνηση, σε φωνητικά. Είχε έναν παιδικό ενθουσιασμό βλέποντας τον μαγικό κόσμο του θεάτρου, πώς στήνεται μια παράσταση. Μια μέρα μάς διάβασε πολύ συγκινημένη την επιστολή που δημοσιεύτηκε και δακρυσμένη αποχαιρέτησε τον θίασο αγκαλιάζοντας έναν έναν. Δεν γνωρίζω ούτε είναι στη δικαιοδοσία μου να σχολιάσω τα περί αμοιβής της...

(από τη συνέντευξη της Καρυοφυλλιάς Καραμπέτη στην Έφη Μαρίνου και στην "Εφημερίδα των Συντακτών", 27/6/2015 - Δες εδώ όλη τη συνέντευξη http://www.efsyn.gr/arthro/niotho-lytromeni-mono-otan-ta-dino-ola)

Σχολιάζω εγώ που θεωρώ ότι είναι στη "δικαιοδοσία μου": Μαθαίνω ότι δεν ήταν μόνο η Άλκηστις Πρωτοψάλτη που είχε συνάψει σύμβαση με σκανδαλώδεις αμοιβές από την προηγούμενη διεύθυνση του Εθνικού Σωτήρη Χατζάκη. Κάτι έτρεξε και με άλλους πρωταγωνιστές ή και με συντελεστές των παραγωγών που είχαν συμφωνηθεί τότε. Και προφανώς για να προλάβουν κανιβαλισμούς και άλλες ακραίες παρενέργειες "κοινωνικού αυτοματισμού" εντός ή εκτός του θεατρικού (ή γενικώς του καλλιτεχνικού) συναφιού έσπευσαν να παραιτηθούν  ή να αποσύρουν τις σκανδαλώδεις συμβάσεις οι ιθύνοντες για να γλιτώσουν από τα χειρότερα. Και από δω και πέρα καλώς έχομεν. Ωστόσο με απασχολεί βασανιστικά ένα ερώτημα που θεωρώ ότι έπρεπε να τεθεί πρωταρχικά από όλα τα συμβληθέντα μέρη. Πώς επέτρεψαν στους εαυτούς τους να προχωρήσουν σε τέτοιες συμβάσεις, με αστρονομικές αμοιβές ακόμα και για τις εποχές  πριν από την κρίση; Με πόση και ποια κοινωνική συνείδηση δέχτηκαν να αμειφθούν με τόσο μεγάλα ποσά  σε καιρούς που συνάδελφοί τους (για να μην πάμε στους άγνωστους και ανώνυμους συνανθρώπους των) λιμοκτονούν όντας άνεργοι, ματαιωμένοι, απαξιωμένοι, καταρρακωμένοι; Πώς μπορούν να θέτουν τους εαυτούς τους στην "υπηρεσία" να ερμηνεύουν μεγάλα κείμενα του ανθρώπινου πολιτισμού, όπως είναι τα κείμενα των μεγάλων κλασικών συγγραφέων, δικών μας και ξένων, και να αμείβονται πλουσιοπάροχα, όταν οι θεατές που θα πάνε να τους δουν βογκάνε στην καθημερινότητά τους; Προοδευτικός και με κοινωνική ευαισθησία καλλιτέχνης δεν είναι εκείνος που οι δημόσιες θέσεις του ("Λόγια, λόγια, λόγια..." που λέει κι ο Σαίξπηρ στον "Άμλετ", ή η ακατάσχετη φλυαρία των συνεντεύξεων στα ΜΜΕ) στηρίζονται στην αφαίρεση της ιδιωτικής μας ευθύνης, παραφράζοντας τα λόγια του κάποτε (γύρω στα 1981) "ζωντανού" Σαββόπουλου. Από εκείνη την εποχή λοιπόν αφιερώνω στους καλλιτέχνες μας αυτό το ξεχασμένο του τραγουδάκι.

Θυμίζω εδώ τα λόγια για όσους τα ξέχασαν

Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας.

Στίχοι: Ντίνος Χριστιανόπουλος / Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος


Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας
ποτέ δε λένε την αλήθεια
ο κόσμος υποφέρει και πονά
και 'σεις τα ίδια παραμύθια

Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας
ποτέ δε λένε την αλήθεια
ο κόσμος υποφέρει και πονά
και 'σεις τα ίδια παραμύθια

Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας
είναι πολύ ζαχαρωμένα
ταιριάζουν για σοκολατόπαιδα
μα δεν ταιριάζουνε για μένα