............................................................
Σέργιος Γκάκας
Aστυνομικές ιστορίες,
ιστορίες μυστηρίου,
θεατρικές παραστάσεις
για παιδιά, σκηνοθεσία.
Τι σας ελκύει περισσότερο;
Περισσότερο με ελκύουν οι
άνθρωποι που αγαπώ και
οι άνθρωποι που θέλω να μ’ αγαπήσουν.
Εκεί, πάντοτε, βρίσκεται η αρχή για μένα,
μιας και μετά από 35 χρόνια
επαγγελματικής ενασχόλησης με όλα
αυτά, αισθάνομαι ακόμα ερασιτέχνης. Μπορεί
να στάθηκα τυχερός γιατί πάντα γύρω μου
είχα ανθρώπους που με στήριζαν και δεν
επέτρεπαν στην οκνηρία μου να πάρει
το πάνω χέρι. Αν μου βάζατε
το πιστόλι στον κρόταφο θα διάλεγα
το γράψιμο, το θέατρο είναι πιο
κουραστικό και έχει περισσότερες ευθύνες.
Ποια είναι η σχέση σας με το Ναύπλιο;
Από το 1993, με ελάχιστα διαλείμματα,
εργάζομαι μερικούς μήνες το χρόνο
στο Δημοτικό Θέατρο Ναυπλίου. Αντιμετωπίζω
την παρουσία μου εκεί περισσότερο σαν
μια δυνατότητα κοινωνικής παρέμβασης
και στήριξης ανθρώπων που θέλουν
να ζωντανέψουν μια μικρή κοινωνία
και λιγότερο σαν «καθαρή» καλλιτεχνική
δημιουργία. Και είμαι χαρούμενος γιατί
όλα αυτά τα χρόνια, βοήθησα να
δημιουργηθούν εστίες, παρέες και
δεσμοί που ομορφαίνουν την πόλη.
Εδώ και πολλά χρόνια ζείτε και κινήστε
στο Χαλάνδρι. Πείτε μας για
«Το Χαλάνδρι που γνωρίσατε»
και για το Χαλάνδρι του σήμερα.
Το Χαλάνδρι που γνώρισα υπάρχει
στο σημερινό Χαλάνδρι μιας και
υπάρχουν ακόμα πολλοί άνθρωποι
που από παλιά στεγαζόμαστε κάτω
από τον ουρανό του. Γνωρίζω καθημερινά
το Χαλάνδρι που αλλάζει μαζί μου και
«αντιστέκομαι με τους πολίτες του»
εναντίον όσων (συμφερόντων, πολιτικών,
ηλιθίων) νομίζουν πως η απόκτηση πλούτου
βελτιώνει τη ζωή και ξορκίζει τον θάνατο.
Ο Βασίλης Νικολαϊδης, στο τραγούδι του
«Στο Χαλάντρι» λέει:
Οι ξενύχτηδες εκεί ειν’ αστέρια και θεοί,
είναι ωραίοι είναι και σωβινιστές,
είναι κι εγωκεντρικοί και χαλαντραίοι
γιατι εκείνος που μπορεί μες στη
νύχτα να σαρκάζει ό,τι μοστράρει
δεν γουστάρει και πολύ να του κάνουν
κριτική τώρα οι άλλοι
Που να φύγεις, θα χαθείς
για το κέντρο θες ολόκληρο ταξίδι
το καλύτερο κρασί όταν παρακουνηθεί,
γίνεται ξύδι σε ταβέρνες τοπικές,
στα σουβλάκια και στα μπαρ, στα καφενεία
ειν’ η ντόπια μοναξιά,
στα πενήντα της τραβάει την εφηβεία.
Το Χαλάνδρι διαθέτει τέχνες και πολιτισμό;
Ποια θα ήταν η δημιουργική-καλλιτεχνική-
αιρετική πρότασή σας για την πόλη μας;
Στην εποχή της χρεωκοπίας το μόνο που
μπορώ να σκεφτώ είναι να μαζευτούν
όσοι νοιώθουν την ανάγκη για καλλιτεχνική
δημιουργία και απόλαυση, να σκεφτούν,
να συζητήσουν και να πράξουν. Να
αξιοποιήσουν δημόσιους και ιδιωτικούς
χώρους, να κράξουν τη δυσκοίλια και
συντηρητική δημοτική αρχή που
κρύβεται πίσω από τις οικονομικές
δυσκολίες, να αυτενεργήσουν.
Ένα παράδειγμα είναι ο «Χώρος Διαλόγου
Αβέρωφ 7» που έχει οργανώσει η
δημοτική συνεργασία «Αντίσταση με
τους Πολίτες του Χαλανδρίου» και
που εδώ και χρόνια κινείται, παρά τις
δυσκολίες, σ’ αυτή την κατεύθυνση.
«Το Χαλάνδρι που γνώρισα» 19 Έλληνες
συγγραφείς γράφουν για το Χαλάνδρι,
μια επετειακή έκδοση του βιβλιοπωλείου Ευριπίδης.
Υπήρξατε ένας από τους 19. Θα θέλατε να
υπάρξει κάποια συνέχεια;
Μακάρι. Οι εποχές αλλάζουν και
μαζί αλλάζουν αυτά που θέλουμε
να πούμε. Ίσως μια έκδοση
με θέμα «το Χαλάνδρι που
ονειρευόμαστε» να είχε ενδιαφέρον.
Πείτε μου τις πρώτες σκέψεις που
σας έρχονται στο μυαλό όταν ακούτε τις λέξεις:
Nαύπλιο: Μια γηραιά κυρία, όμορφη
όπως όλες οι κυρίες, που κοιτάζεται
σ’ έναν καθρέφτη θολό από την υγρασία.
Χαλάνδρι: Οι γονείς μου, σουβλάκια στον
Καραδήμα, μπάλα στα γουρουνάδικα,
ο σύλλογος Κ. ΒΑΡΝΑΛΗΣ,
ο Αφεντούλης, οι Άστεγοι, η
ΚΟΚΚΙΝΟΣΚΟΥΦΙΤΣΑ ΣΤΑ FM.
Αλλά και η Εύη Ολυμπίτου,
ο Μίμης Βασιλόπουλος, ο Γρηγόρης
Ελευσινιώτης, ο Νίκος Κουλούρης,
ο Τάσος Κατής, ο Θανάσης Μπελέσης,
ο Ηλίας Βούζας, ο Μιχάλης Θεοδωρίδης,
η Βούλα Μανή…
Έρωτας: …
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957.
Σπούδασε θέατρο στο πανεπιστήμιο PARIS – VIII.
Από το 1979 εργάζεται ως σκηνοθέτης.
Έχει συνεργαστεί με τον θίασο των Άστεγων,
το Εθνικό Θέατρο, τη Λυρική Σκηνή, τα Δημοτικά
Περιφερειακά Θέατρα Καλαμάτας, Ρόδου,
Ρούμελης, το Δημοτικό Θέατρο Ναυπλίου,
το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το Θέατρο της Άνοιξης,
το Θέατρο του Νέου Κόσμου, τους Ex Animo κ.ά.
Έχει σκηνοθετήσει και επεξεργαστεί δραματουργικά, έργα των
Σεβαστίκογλου, Τερζάκη, Άκη Δήμου, Ποντίκα, Θωμά Κοροβίνη,
Ιωάννας Καρυστιάνη, Παύλου Μάτεσι, Σαίξπηρ, Τσέχοφ,
Μπρεχτ, Μπύχνερ, Μαριβώ, Σινιστέρρα, Μπέρνχαρντ, ντε Μυσσέ κ.ά.
Για αρκετά χρόνια εργάστηκε ως παραγωγός στο Πρώτο και το
Τρίτο πρόγραμμα της ΕΡΑ και στον πειρατικό σταθμό
Κοκκινοσκουφίτσα στα FM.
Έχει γράψει 4 θεατρικά έργα για παιδιά, διηγήματα και
δύο μυθιστορήματα (Κάσκο και Στάχτες) που έχουν μεταφραστεί
στα γαλλικά, ιταλικά και αγγλικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου