"Η μαρίνα των βλάχων" υπό Mario Vagman (http://palabourtzi.blogspot.gr, Κυριακή, 16 Φεβρουαρίου 2014)

...............................................................

 
Η μαρίνα των βλάχων

http://palabourtzi.blogspot.gr, Κυριακή, 16 Φεβρουαρίου 2014

Το γεγονός της εβδομάδας καλέ μου ιστορικέ του μέλλοντος, εσύ που με διαβάζεις επιμελώς κάπου στο άγνωστό μου μέλλον, για να μάθεις για τους δικούς σου ίσως ψυχασθενικούς λόγους την συναισθηματική γεωγραφία της πόλης και της εποχής μου, είναι ένα:

H κόντρα των δύο τιτανοτεράστιων πολιτικών ανδρών και υποψηφίων για τον δημαρχιακό θώκο, του κυρίου Κωστούρου και του κυρίου Γραμματικόπουλου.

Δεν θα γίνει το λιμάνι έλεγε ο ένας ιστορικέ μου, θα γίνει να λέει ο άλλος. Ποια μαρίνα μας λέτε να φωνάζει ο ένας, δεν είπα ποτέ για μαρίνα να λέει ο άλλος.

Και να σου πω κάτι ιστορικέ μου; Εσένα που τώρα ψάχνεις στο μακρινό παρελθόν τις σκέψεις και τα συμβάντα της ζωής των τότε ναυπλιωτών και ξέρεις τι απ’όλα ετούτα έχουν γίνει, εμείς, οι άνθρωποι του τώρα χεστήκαμε ιστορικέ μου και για την μαρίνα και για το λιμάνι. Ειλικρινά στο λέω. Χεστήκαμε.

Σε αυτήν την εποχή που εσύ διαβάζεις πως πάνε να χτιστούνε μεγαλειώδη έργα και σύγχρονα αναπτυξιακά πρότζεκτ, εσύ που θα νομίζεις πως η ζωή μας κινείται σε ρυθμούς ευημερίας και καθημερινής απόλαυσης και πως όλα μας τα προβλήματα είναι τελείως μα τελείως λυμένα και γουστάρουμε να φτιάξουμε και μια μαρίνα για να απογειωθούμε ολοκληρωτικά, θα κάνεις μέγα σφάλμα. Και δη, ιστορικό σφάλμα.

Γιατί ενώ καλέ μου ιστορικέ αυτοί οι δύο μαλλιοτραβιούνται για τα ψηφαλάκια, τις εντυπώσεις και τα μεγάλα έργα, εμείς δεν έχουμε ακόμα πόσιμο νερό. Και δεν μιλάμε για τα χωριά του Δήμου μόνο, που αν κάνεις τη μαλακία και πιείς δυο γουλιές θα βγάλεις ουρά και τρίχες στον αστράγαλο. Μιλάμε για την πόλη. Τη πόλη που το νερό της είναι λέει γάργαρο αλλά κανένας δεν κοτάει να το πιεί. Την πόλη λοιπόν του εμφιαλωμένου ύδατος. Δεν πά να κατέβει ο Θεός ο ίδιος και να μας πεί πως το νερό είναι βελούδο; Άντε λίγο τα ποδαράκια μας να πλύνουμε, τα πιάτα, να ποτίσουμε καμιά δυστυχισμένη γλάστρα και να βράσουμε και κανά μακαρόνι καθότι ο βρασμός λειτουργεί στο υποσυνείδητο ως καθαριστικό όλων των μολύνσεων και ιών. Μέχρις εκεί θα φτάσει η θεία ομιλία του. Μετά θα πάμε ωραία και καλά στο μπακάλικο της γειτονιάς για να αγοράσουμε την εξάδα μας και φυσικά να σώσουμε την ζωή μας.

Πάμε στα σκουπίδια καλέ μου ιστορικέ. Θα περίμενες πως με ένα σύγχρονο λιμάνι προ των πυλών και μια πολυτελή μαρίνα μεγάλων σκαφών, η πόλη μας θα φαντάζει κόσμημα καθαριότητας και υγιεινής. Πόσο μικρός και αθώος είσαι τελικά! Πόσα ψέμματα τελικά φορτώνουν σε κάθε εποχή τα χρόνια! Δεν έφτανε λοιπόν η παράνομη χωματερή μας κοντά στην θάλασσα, δεν έφτανε που η οικολογική συνείδηση θεωρείται από την πλειοψηφία των κατοίκων συνώνυμο της ομοφυλοφιλίας, φτιάχνουμε πλέον και επίσημη, νόμιμη χωματερή στην παραλιακή μας οδό. Δίπλα από τον υδροβιότοπό μας, δίπλα από αρχαιολογικό χώρο, ανάμεσα σε δύο Δήμους και πού σαι ιστορικέ…σχεδόν δίπλα από την πολυτελή μαρίνα που πρόκειται να φιλοξενήσουμε!

Συνεχίζουμε το μαγικό μας ταξίδι στην σούπερ τουριστική μας πόλη με τις τουριστικές της και όχι μόνο υποδομές. Μια πόλη που ετοιμάζεται να υποδεχτεί πλήθος κρουαζιερόπλοιων και πολυτελών σκαφών δεν θα ήταν δυνατό να μην έχει κάνει μια στοιχειώδη προτετοιμασία στις υποδομές, τις υπηρεσίες της και φυσικά το ιστορικό και πολιτιστικό της κάλλος. Έτσι δεν είναι καλέ μου ιστορικέ; Και όμως, δεν είναι έτσι.

Η πόλη δεν έχει ποδηλατόδρομο. Ένα το κρατούμενο. Δεν έχει ένα αξιοπρεπές δημοτικό γραφείο τουριστικών πληροφοριών. Δεν έχει τουριστικά περίπτερα. Δεν έχει τουριστικούς χάρτες. Δεν έχει οργανωμένο σύστημα ξενάγησης. Δεν έχει τρένο. Δεν έχει σταθμό λεωφορείων που βλέπεται ή έστω αντέχεται. Δεν έχει τακτικά δρομολόγια προς τους αρχαιολογικούς χώρους. Έχει σαπισμένες Μπανιέρες. Ημιγκρεμισμένο και χιλιοβρωμισμένο Μπούρτζι. Έχει μια Ακροναυπλία σε εγκατάλειψη. Μια Αρβανιτιά ημιθανή. Μια Καραθώνα γεμάτη κωλοβακτηρίδια ελέω χωματερής. Ένα Πί έτοιμο για βύθιση. Πολιτιστική δραστηριότητα του κατά Λουκά, του κατηχητικού, του ροζ γιαουρτιού με γεύση σούσι και της Δημοτικής Μπάντας! Τουριστικές υπηρεσίες του άρπα κόλα, του «χελόου μαντμαζέλ-κομ του σιτ εντ ντρινκ», του ό,τι τιμή τσιμπήσουμε,  και ελάχιστη μα ελάχιστη λαογραφική, γαστρονομική, κομπολογάδικη και φολκλορική τέχνη από τα χέρια ελάχιστων ερασιτεχνών και μερακλήδων.

Μέτρησες κρατούμενα ιστορικέ γιατί εγώ τον έχασα τον λογαριασμό.

Και πες πως καταφέρνουμε και τι φτιάχνουμε αυτή τη ρημαδομαρίνα. Και πες πως δεν μας ενδιαφέρουν καθόλου όλα της τα ελαττώματα που έχουν κατά καιρούς αναφερθεί. Ούτε η θέα που χάνεται από τη παραθαλάσσια είσοδο της πόλης λόγω των ψηλών κτιρίων μας νοιάζει ούτε η μόλυνση που πρόκειται να φέρει λόγω των ρύπων από τα μεγάλα σκάφη. Και πες πως τα καταφέρνουμε και έρχεται μέγα πλήθος κουτόφραγκων στην πόλη μας. Λαοθάλασσα πραγματική.

Τί νομίζουμε ότι θα γίνει; Θα μας γιομίσουν φράγκα και χρυσά; Θα έρθουν, θα δούν τα χάλια μας και τον πρωτογονισμό μας, και όπως ακριβώς έκαναν οι Ισπανοί θαλασσοπόροι με τις πρωτόγονες φυλές της Νότιας Αμερικής, θα μας αποικήσουν κανονικότατα. Θα μας αγοράσουν όλους, τα σπίτια μας, τα μαγαζιά, τους δρόμους και τις πλατείες μας, τα κάστρα και τα βράχια μας, τα σοκάκια, τα σκαλιά και τα μυαλά μας και θα μας αφήσουν σε μια γωνία να τρώμε πασατέμπα και να τους χαζεύουμε να μας κατακτούν ανήμποροι κι ανίκανοι να αντιδράσουμε καθότι ιθαγενείς. Αυτόχθονες ιθαγενείς.

Θα βάλουν και στην άκρη του λιμανιού μια τεράστια ταμπέλα «Η μαρίνα των βλάχων» έτσι για την ιστορία.  Γιατί σε αντίθεση με εμάς ιστορικέ μου, όπως ήδη ξέρεις, αυτοί οι κουτόφραγκοι, την ιστορία τους θέλουν να την θυμούνται. 

palamidi.gr