Πέθανε ο σκηνοθέτης Μίκλος Γιάντσο - ο σκηνοθέτης που επηρέασε με την κινηματογραφική γραφή του πολλούς ευρωπαίους συναδέλφους του.*

.............................................................
 
Πέθανε ο σκηνοθέτης Μίκλος Γιάντσο

 

 

Εφυγε την Παρασκευή από τη ζωή, σε ηλικία 92 ετών, ο Ούγγρος σκηνοθέτης Μίκλος Γιάντσο, ο οποίος είχε βραβευθεί στο Φεστιβάλ των Καννών και στη Μόστρα της Βενετίας.

Ο Μίκλος Γιάντσο είχε κερδίσει το βραβείο σκηνοθεσίας το 1972 στις Κάννες για τον «Κόκκινο Ψαλμό» και το 1990 τιμητικό Χρυσό Λιοντάρι στη Βενετία για το σύνολο της σταδιοδρομίας του. Ο εκλιπών σκηνοθέτης είχε κερδίσει επίσης δύο φορές το βραβείο Κόσουτ, τη μεγαλύτερη καλλιτεχνική διάκριση της Ουγγαρίας.
Ο Γιάντσο σπούδασε νομικά, εθνολογία και ιστορία της τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Βουδαπέστης. Η πρώτη του επαφή με τον κινηματογράφο ήταν στη Ρουμανία, όταν σκηνοθετούσε εθνολογικά ντοκιμαντέρ για την τεκμηρίωση των επιστημονικών του ερευνών.

Το 1958 αποφάσισε να στραφεί οριστικά προς το σινεμά και άρχισε να σκηνοθετεί. Οι ταινίες του επηρέασαν την σύγχρονη αισθητική του ευρωπαϊκού σινεμά, εισάγοντας εικαστικές και αφηγηματικές καινοτομίες. Μερικές από τις ταινίες του είναι: «Αστραφτεροί άνεμοι» (1969), «Κόκκινος ψαλμός» (1972), «Ηλέκτρα, αγάπη μου» (1975), ΄"Ιδιωτικά βίτσια, δημόσιες αρετές" (1976), «Ουγγρική Ραψωδία» (1978).

*Σημείωση:   Ο πιο σαφώς επηρεασμένος ηταν ο δικός μας Θόδωρος Αγγελόπουλος. Ο "Θίασος", η καλύτερη, κατ' εμέ, ταινία του Αγγελόπουλου αποτελεί επιτομή της κινηματογραφικής γραφής του Μίκλος Γιάντσο αλλά και προχώρημά της, καθώς "παντρεύτηκε" με το μαρξιστικό ιστορικό φιλοσογικό της νόημα. Αν ξαναδείτε τον "Θίασο", προσέξτε ιδιαίτερα τα κυκλικά πλάνα που χρησιμοποιούνται για τις αλλαγές των ιστορικών περιόδων και συγκυριών. Είναι γραφή, πρώτα χρησιμοποιημένη από τον Ούγγρο σκηνοθέτη που μας "αποχαιρέτησε" χθες