Πως το έλεγες φίλε μου Μάκη; ...Πασατεμπάκι παιδιάαααα!!!

 ................................................................

Τούτες τις μέρες ο αγέρας θαρρείς πως κουβαλά  στο  φύσημα  του γνώριμους ψιθύρους.  Ολοι τους φιγουράρουν  με  μυστικότητα  και ήσυχη διάθεση. Τούτες τις ώρες οι σκέψεις μας καράβια στα κύματα του χρόνου πλέουν και αναζητούν συνταξιδιώτες για να συμπλεύσουν εως την οχθη καινούργιας ανατολής. Για δες ομως πως λέπτυνε - μούσκεψε - η  μέρα απ  την βροχή της νύχτας! Ευτυχώς!!!  Αλλιώτικα  πως να χώραγε σε μια τοοοση δα χαραμάδα του χρόνου!!!  Ετσι που λες φίλε μου Μάκη... απόψε μαζί θα περάσουμε τα  σύνορα του χρόνου!!! Εδώ  φίλε μου εξω η νύχτα απλώνει το   δίχτυ  της. Μέσα, όσο  να πείς, το συνεργάσιμο πορτατιφ   διαλύει το σκοτάδι και απαγκιστρώνει περιέργως πως λέξεις,  φράσεις, δραπέτες  από  λεξικά,  επαίτες. Σκόρπιες σκέψεις αναμειγνύονται στον βυθό της σιωπηλής νύχτας μεταμορφώνονται σ' εκκολαπτόμενα στιχάκια εξαιρετικά αφιερωμένα για σένα φίλε Μάκη  μας!!!   Έτσι που λες φίλε Μάκη... Και ειναι  αυτό το ευ  της ψυχής / που διαχέεται απλώνει / της αγάπης γίνεται αλώνι / με λόγο ζεστό σε ποτήρι να τον πιείς / και νότα ντο γύρη της ζωής /  Σκόρπια τα όνειρα παντού / προσάναμα  στου καστανά την φουφού / οσα απέμειναν απ' την φωτιά / αντιανέμια   έγιναν σε γιαπιά.  Λέξεις δραπέτες / από λεξικά επαίτες / το υφάδι τους  στρογγυλό  αλώνι  /  βράδυ  αντάμα  στην  μέση  το  μπυρόνι. / Ποιά  λέξη  έχει  σειρά / ν' ανοίξουμε μαζί πανιά / μέσα  απο τον ηλιο και το φώς / ν' αναστήσουμε  τα  πώς. Ελπίζω να   περνάς  καλά  εκει  πάνω, βρε ...μπαγάσα!!!