...ΑΜΛΕΤ:...Παρακαλώ μια αναλαμπή από το ταλέντο σας. Τώρα. Ένα λόγο συνταραχτικό.
ΠΡΩΤΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ: Τι λόγο καλέ μου Κύριε;
ΑΜΛΕΤ: Θυμάμαι κάποια λόγια - μου τα είχες απαγγείλει
Δεν τα έπαιξες ποτέ. Ίσως μόνο μια φορά
Το έργο εκείνο δεν άρεσε στον κόσμο. Όμως εγώ
το αγάπησα. Γιατί η τέχνη δεν είναι για τους
/ πολλούς
Ούτε είναι για τους λίγους, είναι πάντα
για τον καθένα χωριστά...
(Πράξη Β', Σκηνή 2)
...ΑΜΛΕΤ:
Να αρθρώνετε καθαρά παρακαλώ, όπως είπα εγώ
τα λόγια μου και σας έδειξα πώς ν' ακουμπούν μόλις
στη γλώσσα σας οι λέξεις. Όμως αν το στόμα σας
έμαθε μόνο να μασάει κι όχι να μιλά
όπως στους περισσότερους ανθρώπους και σε πολλούς
από τους ηθοποιούς μας, καλλίτερα τα λογια να τα πει
ο διορισμένος κράχτης. Ούτε να πριονίζετε τον αέρα
με τα χέρια σας. Σε όλα να έχετε ένα κράτημα
Να κρατιέστε γερά στον χείμαρρο την τρικυμία
/στον χαλασμό
αν έτσι νιώθετε, του πάθους σας. Να δίενετε σ' όλα αυτά
μια απαλότητα. Το πάθος βγαίνει πιο δυνατό άμα
το αδυνατίζεις. Μου πιάνεται η ψυχή ν' ακούω
έναν τριχωτό ρωμαλέο τύπο περιχυμένο πούδρες
να κατασπαράζει ένα πάθος. Να το δαγκώνει με λύσσα
Να ξεκουφαίνει τους εξώστες όπου ποτέ δεν φθάνει
κανένα νόημα, μονάχα οι πόζες κι η βοή. Μου έρχεται
να μαστιγώσω όλους αυτούς που μ' έναν γελοίο οίστρο
υπερπαίζουν και κάνουν τον Ηρώδη πιο Ηρώδη.
Παρακαλώ αυτά να λείψουν
ΠΡΩΤΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ:
Το εγγυώμαι Αξιότιμε
ΑΜΛΕΤ:
Ούτε να πάτε στο άλλο άκρο και να παίζετε
τάχα λιτά. Αδιάκοπα ελέγχετε το παίξιμό σας
Να βρίσκετε πάντα το φυσικό δέσιμο της δράσης
με τον λόγο. Κυρίως αυτό, μην απομακρύνεσθε
από τους απλούς τρόπους της φύσης. Η τέχνη
δεν ανέχθηκε ποτέ ό,τι είναι έξω από το μέτρο της
και πάντα το θέατρο σήκωνε ψηλά έναν καθρέφτη
για να κοιτάζεται η φύση. Αντανακλά την αρετή
και όχι τον ενάρετο το πέσιμο και όχι τον πεσμένο.
Εκεί αναγνωρίζει ο καιρός την πραγματική ηλικία του
και εμπιστεύεται το είδωλο της μορφής του. Το πάρα πολύ
ή το πολύ λίγο θα κάνει ίσως τους αδιάφορους
να γελάσουν, οι δίκαιοι όμως θα λυπηθούν
Αυτήν την δικαιοσύνη για την τέχνη να επιζητάτε
Ας είναι κι από έναν. Τους άλλους όλους αφήστε τους -
κι ας είναι οι πιο πολλοί. Είδα να παίζουν ηθοποιοί
που μάλιστα λατρεύθηκαν από μερικούς
/και δεν καταλάβαινα
από την φωνή και το περπάτημά τους σε τι είδος ανήκαν
Ούτε χριστιανοί ούτε ειδωλολάτρες. Ούτε άνθρωποι
Έκρωζαν κι είχαν σπασμούς. Τόσο αποτρόπαια
μιμούνταν τους ανθρώπους που σκέφθηκα πως πλάσθηκαν
έτσι κακοί από παραγιούς της φύσης.
ΠΡΩΤΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ:
Ελπίζω Κύριε
κι ως προς αυτό να έχουμε γίνει καλλίτεροι
ΑΜΛΕΤ:
Να γίνετε ακόμα πιο καλοί. Και για τους κωμικούς σας
Συγκρατήστε τους. Να μην λένε περισσότερα από όσα
έχουν να πουν. Και να μη γελάν για να γελάσουν κάποιοι
και μέσα στα γέλια δεν προσεχθεί και χαθεί
ένα καλό κομμάτι του έργου. Αυτό είναι το χυδαίο
και δείχνει την θλιβερή ματαιοδοξία του ηθοποιού
που το εκμεταλλεύεται. Φύγετε να είστε έτοιμοι
(βγαίνουν οι ηθοποιοί)
(Πράξη Γ', Σκηνή2)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου