Καρικατούρες της υποκριτικής - Ένα ενδιαφέρον απόσπασμα από τη συνέντευξη του Νίκου Περάκη στην "Καθημερινή της Κυριακής" (23/10/2011)

Ένα απόσπασμα από τη συνέντευξη του Νίκου Περάκη στην "Καθημερινή της Κυριακής" (23/10/2011) με τον τίτλο "Είναι τραγικό, όλοι μένουν στο «δεν»" ...Συνταγή αποτυχίας – Σταρ σίστεμ υπάρχει; – Τι βι σίστεμ υπάρχει, δυστυχώς. – Τι θα λέγατε για τη διαπλοκή μόδας, τηλεόρασης και σινεμά; – Εξαρτάται προς τα πού πάει. Το να βάλεις ένα αναγνωρίσιμο πρόσωπο σ’ έναν ρόλο δεν θεωρώ πως είναι κακό. Το να φτιάξεις έναν θίασο από τηλεοπτικούς σταρ στη λογική αν δεν αρέσει ο ένας θ’ αρέσει ο άλλος, αυτό είναι συμβιβασμός ακόμη και για τους κανόνες της τηλεοπτικής αγοράς. Η συνταγή έφερε τεράστιες αποτυχίες. – Για τον κωμικό τού χθες; – Οι ηθοποιοί κάνουν πάντα αυτό που τους ζητάει ο σκηνοθέτης, κατ’ επέκταση ο κινηματογράφος, η τηλεόραση. Ο ηθοποιός δεν ευθύνεται αν μια ταινία βγήκε μπαλαφάρα, αποστασιοποιημένη ή φορμαλιστική. Στο «Λούφα και παραλλαγή» ο Φιλιππίδης** μπορούσε να παίξει πιο ρεαλιστικά, τον άφησα ελεύθερο γιατί έτσι ήταν οι φιγούρες των αξιωματικών που έζησα στον στρατό. Ο Τσάπλιν στον «Δικτάτορα» δεν ήταν τίποτα μπροστά στους αξιωματικούς που μας ’βγάζαν λόγους. – Tώρα οι κωμικοί είναι σαν να ’χουν βγει από μια εικονική πραγματικότητα.       *: εννοεί τον παλιό ηθοποιό Ανδρέα Φιλιππίδη, τον Πέτρο τον "περιλαμβάνει" μετά στα περί μπακαλόγατου. – Οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στον παλιό κινηματογράφο. Οι ηθοποιοί, τότε, ίσως έγιναν δημοφιλείς γιατί ήταν καρικατούρες. Σήμερα είναι τραγικό να βλέπεις τον ηθοποιό να μην παίζει τον μπακαλόγατο, αλλά να μιμείται τον ηθοποιό που κάποτε έπαιξε τον μπακαλόγατο. Αυτό κι αν είναι καρικατούρα. – Για το κιτς, τι θα λέγατε; – Δύσκολη απάντηση και υποκειμενική. Η έλλειψη οποιασδήποτε αισθητικής συνέπειας, αυτό που γυαλίζει, προκαλεί και ίσως φανερώνει τις φιλοδοξίες αυτού που το ντύνεται ή το χρησιμοποιεί.