Ηθοποιός σημαίνει φως... Όχι πάντα στη ζωή του, όχι πάντα και στη θανή του... Μερικές σκέψεις με αφορμή το θάνατο της Εκάλης Σώκου

..............................................................

 Ηθοποιός σημαίνει φως... Όχι πάντα στη ζωή του, όχι πάντα και στη θανή του... Μερικές σκέψεις με αφορμή το θάνατο της Εκάλης Σώκου

Η Εκάλη Σώκου στο έργο του Ιάκωου Καμπανέλλη "Η ηλικία της νύχτας" στο "Θέατρο Τέχνης" (1959)Τη φωτογραφία την πήρα από τον α' τόμο των "Απάντων" του Ιάκ. Καμπανέλλη που τόσο δύσκολο ήταν να την βρουν οι άσχετοι δημοσιογράφοι του πολιτιστικού ρεπορτάζ. Και στη θέση της έβαλαν φωτογραφία άλλης συναδέλφου που ζει και βασιλεύει ακόμα.

Η είδηση:

Πέθανε η ηθοποιός Εκάλη Σώκου

Σε ηλικία 87 ετών

 

http://www.naftemporiki.gr, Δευτέρα, 08 Σεπτεμβρίου 2014

EurokinissiΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ

 

Ηθοποιός του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν, η Εκάλη Σώκου έφυγε από τη ζωή την Παρασκευή, σε ηλικία 87 ετών και κηδεύτηκε το Σάββατο.

Η Εκάλη Σώκου, αληθινό όνομα Εκάλη Μπουκογιάννη - Σώκου ήταν το πατρικό της μητέρας της - γεννημένη στο Αγρίνιο το 1927, ύστερα από μία και μοναδική μικρή συμμετοχή στην κινηματογραφική ταινία αγγλικής παραγωγής «Ραντεβού Στη Μεσόγειο» στην αρχή της σταδιοδρομίας της, έδρασε αποκλειστικά στον χώρο του Θεάτρου Τέχνης από τα μέσα της δεκαετίας του '50 έως και τα τέλη της δεκαετίας του '70.

Η πρώτη της θεατρική εμφάνιση ήταν το 1955, στο μονόπρακτο «Προς κατεδάφισιν» του Τ. Ουίλιαμς, όπου έπαιζε τη μικρή Ουίλλυ. Το μικροκαμωμένο σουλούπι της δεν έκανε για «ντάμες», όμως διέπρεψε σε ρόλους νεαρών κοριτσιών αλλά και στην κωμωδία.

Στο Θέατρο Τέχνης γνώρισε τον ηθοποιό Δημήτρη Χατζημάρκο (1919 - 1978) τον οποίο, μετά από ενθάρρυνση του ίδιου του Κουν, παντρεύτηκε το 1959  αποκτώντας ένα γιό, τον Ανδρέα Κάρολο, που γεννήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 1962. Μετά το θάνατο του συζύγου της (1978) παραγκωνίστηκε από τα στελέχη του θιάσου, και της δίνονταν μόνον μικροί ρόλοι, και έπειτα καθόλου (ο τελευταίος της, μετά από καιρό, ήταν στο μονόπρακτο «Χαιρετισμούς από τη Μπέρθα»*). Ωστόσο παρέμεινε πιστή στο Θέατρο Τέχνης και τις αρχές του έως το τέλος, υποστηρίζοντας ότι «κατά βάθος» ο Κάρολος Κουν της είχε ιδιαίτερη αδυναμία, άσχετα εάν δεν της έδινε τίποτα να παίξει.

Οι σκέψεις μου : Κατ' αρχήν είμαι εξοργισμένος με την αμορφωσιά, την ασχετοσύνη και την τεμπελιά όλων αυτών των δημοσιογραφίσκων του πολιτιστικού ρεπορτάζ που δεν άνοιξαν κανένα κιτάπι για να βρουν  μια φωτογραφία της θανούσης. Μόνο από το google περίμεναν να βρουν; Να ζητήσουν από το Θέατρο Τέχνης τούς ήταν τόσο δύσκολο; Εργοβιογραφία της ηθοποιού δεν μπορούσαν να βρουν; Τόσο δύσκολο ήταν να ανατρέξουν στις παραστάσεις των έργων που η ηθοποιός είχε συμμετάσχει; Και έτσι φυσικά έκαναν την κωμικοτραγική γκάφα: πέθαναν κάποιαν άλλη! Που ζει και βασιλεύει παρεμπιπτόντως! Αλλά και η φωτογραφία που συνοδεύει την είδηση στην "Ναυτεμπορική" τι σχέση έχει με τη θανούσα; Εδώ πρόκειται για το Θέατρο Τέχνης της οδού Φρυνίχου, το σκαλί του οποίου δεν διέβη ως ηθοποιός η Εκάλη Σώκου. Μόνο στο υπόγειο της οδού Σταδίου έπαιξε και όταν ήταν νέα, αλλά και στην τελευταία της παράσταση*, που σωστά αναφέρεται το μονόπρακτο του Τ. Ουίλιαμς "Χαιρετίσματα από τη Μπέρθα" (1986-87) Είχα δει αυτήν την παράσταση: ήταν μια παράσταση με μονολόγους των Καμπανέλλη, Μπρεχτ, Ουίλλιαμς, Πιραντέλο, Τσέχωφ που έπαιζαν σημαντικοί ηθοποιοί όπως ο Βάσος Ανδρονίδης, ο Δημήτρης Αστεριάδης, ο Σπύρος Κωνσταντόπουλος, ο Μίμης Κουγιουμτζής, η Μάγια Λυμπεροπούλου και η Εκάλη Σώκου. Οι περισσότεροι δεν ζουν σήμερα. Και ενώ παίρνουν το δικαίωμα να κουτσομπολέψουν για τη θέση που είχαν επιφυλάξει στη Σώκου μέσα στο Θέατρο Τέχνης, δεν αναφέρουν (γιατί δεν το ξέρουν, και δεν το ξέρουν γιατί δεν έψαξαν να το βρουν) ότι είχε παίξει στην πρώτη παράσταση της ιστορικής "Αυλής των Θαυμάτων" του Ιάκωβου Καμπανέλλη, όπως και στην "Ηλικία της Νύχτας" του ιδίου αλλά και μεταγενέστερες παραγωγές του Θεάτρου Τέχνης.
    

Φωτογραφία από την "Αυλή των Θαυμάτων" του Ι.Καμπανέλλη, την ιστορική παράσταση του 1957. Η Ε.Σώκου ειναι η δεύτερη από τα αριστερά με τα σχετικά ανοιχτόχρωμα ρούχα. Στη μέση με το μαύρο πουλόβερ ο Δημήτρης Χατζημάρκος ο σύζυγος της Ε. Σώκου.

 Είναι γνωστό ότι το καθεστώς των σχέσεων και των συνεργασιών των "διακονούντων την τέχνη" μέσα στο Θέατρο Τέχνης ήταν συνεχώς προβληματικό. Και επεμβατικό στις προσωπικές σχέσεις ήταν, και διακρίσεις με κριτήρια εξω-καλλιτεχνικά υπήρχαν, και απογοητεύσεις κληρονόμησαν πολλοί από τους συνεργάτες του, απογοητεύσεις που τους σημάδεψαν. Πολλοί, ιδιαίτερα ταλαντούχοι, διέφυγαν προς άλλα, απέναντι απ' αυτό του Θεάτρου Τέχνης, σημεία του θεατρικού ορίζοντα ("θέατρο της επωνυμίας", ας το ονομάσουμε σε αντίθεση με αυτό της συλλογικότητας, συνοπτικά το εμπορικό θέατρο, το εμπορικό σινεμά και την τηλεόραση), άλλοι σε διπλανά και συγγενή με αυτό του Θεάτρου Τέχνης (είτε για κρατικά θέατρα επρόκειτο, είτε για ιδιωτικά) και άλλοι, για να ξανάρθω στους απογοητευμένους, ιδιώτευσαν. 
   Η Εκάλη Σώκου φαίνεται ότι ιδιώτευσε. Το 1986 που την είδα στην παράσταση που προανέφερα, έφερε όλη αυτή την ευαίσθητη σκοτεινιά της ηρωίδας του Ουίλλιαμς και την έφερε με αυτήν την αίσθηση της ματαίωσης που έχουν οι ηρωίδες του μεγάλου αμερικανού συγγραφέα. Αυτή την αίσθηση της επεφύλαξε και η είδηση του θανάτου της. Δεν της αναγνωρίστηκε ούτε η ταυτοποίησή της. Κι αυτό ήταν πολύ άδικο κυρίως για την πίστη της στην τέχνη της.