"Κοιμήθηκα φούρναρης και... Ξύπνησα ξανθιά" Της ΕΛΕΝΑΣ ΑΚΡΙΤΑ 13 May 2014

........................................................

Κοιμήθηκα φούρναρης και...

 

 

 

Ξύπνησα ξανθιά

 

Της ΕΛΕΝΑΣ ΑΚΡΙΤΑ 

 

13 May 2014

 

 

Αν σε «ψυχαγωγεί» η εικόνα ενός ανθρώπου που σπαράζει με λυγμούς, λογικά στον ελεύθερο χρόνο σου πρέπει να βασανίζεις κουτάβια. Όποιος κι αν είναι αυτός -αθώος ή ένοχος- την ώρα εκείνη σωπαίνεις. Όχι από σεβασμό. Από ανθρωπιά. Όχι τη δική του. Τη δική σου. Όχι για τα δικά του ποινικά αδικήματα. Για τα δικά σου αξιακά συστήματα. Σωπαίνεις. Αυτό κάνεις!

Τι ΔΕΝ κάνεις; Δεν ειρωνεύεσαι, δεν κράζεις, δεν σαρκάζεις. Όταν ένας πατέρας μιλάει για τα παιδιά του - μια μάνα από κάτω δεν του ανεμίζει χαρτονομίσματα χασκογελώντας. Κι ας μην πιάσουμε εδώ το θέμα «για να οδηγήσεις πρέπει να 'χεις δίπλωμα, γονιός γίνεται όποιος θέλει». Γιατί τα γονεϊκά δείγματα της κυρίας με το εικοσάευρο τα γνωρίζει το πανελλήνιο!

Τι άλλο ΔΕΝ κάνεις; Δεν τον αποθεώνεις. Δεν τον χειροκροτείς, δεν βουρκώνεις, δεν τον παρηγορείς. Δεν τον αγκαλιάζεις, όπως τόσο στοργικά έκαναν οι βουλευτές του Καμμένου. Δεν κραυγάζεις «το κεφάλι ψηλά!» - όπως ο ανέκραξε ο Ουζουνίδης! Λες κι ο Μπούκουρας είναι ο νέος Κολοκοτρώνης στη Δίκη των Στρατηγών.
Και η μία στάση και η άλλη -γιουχάισμα κι αγκάλιασμα- καταδεικνύουν ακόμα μια φορά τα ρετάλια που -σε μεγάλο βαθμό- αποτελούν την ούγια του ελληνικού Κοινοβουλίου.

Πάμε τώρα στον «εν λόγω». Πάμε να δούμε λίγο την αθώα περιστερά που διερωτάται ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ γιατί είναι φυλακή. ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ τι έπραξε και πού έφταιξε. ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ τι θα πει στα παιδιά του. Τα οποία τον βλέπουν πίσω από τα κάγκελα και τον ρωτούν γεμάτα απορία:
- Γιατί, πατέρα; Γιατί, τι έκανες;

Όπως ο ίδιος είπε στην ομιλία του, τα δύο μεγαλύτερα παιδιά του είναι 18 και 15 χρονών αντίστοιχα. Δεν τα λες και βρέφη δηλαδή. Πού ζούσαν, λοιπόν, τα τελευταία χρόνια; Σε ποιον πλανήτη ήταν διακτινισμένα και δεν είχαν ιδέα για τις δραστηριότητες του πατέρα τους;
Γιατί ο κύριος αυτός, υποστηρίζει πως -ούτε λίγο ούτε πολύ- Δευτέρα ζύμωνε, Τρίτη «βουλευτοποιήθηκε», Τετάρτη φυλακίστηκε. Ερήμην του έγιναν όλα; Εκεί που καθόταν κι έπλαθε κουλουράκια με τα δυο χεράκια; Πώς ο 18χρονος -άρα ενήλικος γιος του- και το 15χρονο παιδί του (δεν γνωρίζω φύλο) έχουν τόσες άλυτες απορίες; Και γιατί το Σύμπαν συνωμότησε εναντίον του άσπιλου αυτού οικογενειάρχη;
Ο Στάθης Μπούκουρας είναι γνωστός και μη εξαιρετέος στην Κόρινθο - και όχι για τις λαγάνες του. Ο Μπούκουρας είναι αναμεμειγμένος σε περιστατικά ωμών εκβιασμών και άγριου εκφοβισμού επιχειρηματιών της περιοχής του. (Κι όταν λέμε «επιχειρηματίας» δεν εννοούμε τον κολοσσό: τον εμποράκο με το μαγαζάκι εννοούμε.) Ο Μπούκουρας τρομοκρατούσε στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης της Κορίνθου. Ο Μπούκουρας έχει εμπλακεί μέχρι και σε βομβιστικές κι εμπρηστικές επιθέσεις. Σε βιαιοπραγίες. Σε ξυλοδαρμούς.

Συνεπώς, αν τα ΜΕΓΑΛΑ παιδιά του δεν είχαν πάρει χαμπάρι όλον αυτόν τον καιρό - όταν ρωτάνε:
- Πατέρα, γιατί είσαι φυλακή;
Η απάντηση είναι:
- Γιατί εκβίασα. Γιατί συμμετείχα σε εμπρησμούς και βομβιστικές επιθέσεις. Γιατί τρομοκράτησα. Γιατί απείλησα. Γιατί προπηλάκισα, γιατί βιαιοπράγησα. Γι' αυτό είμαι φυλακή. Οχι γιατί δεν μου φούσκωσε σωστά η ζύμη.

Ο Μπούκουρας είχε επιτεθεί μαζί με άλλους 50 χρυσαυγίτες στον δήμαρχο Κορίνθου στην κατάσβεση πυρκαγιάς. Πρωτοστάτησε στα Δερβενάκια σε έκτροπα στο μνημείο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη - καλή του ώρα, κύριε Ουζουνίδη μου. Που μου φωνάζετε στον... ήρωα «ψηλά το κεφάλι».

Ο Μπούκουρας ήταν ένας συνειδητός και σκληρός πυρήνας της Χρυσής Αυγής. Τελεία. Παύλα. Αυτό, λοιπόν. Αυτό ακριβώς λες στα παιδιά σου αφού -στα 18 και 15 τους αντίστοιχα- δεν το έχουν... πάρει είδηση.
Και κάτι ακόμα: Γονιός δεν είναι μόνο ο Μπούκουρας. Γονιός είναι ο «καλός» κι ο «κακός». Ο αθώος κι ο ένοχος. Γονιός είναι κι ο κλέφτης, ο ψεύτης, ο φονιάς, ο κομπιναδόρος, το κάθαρμα κι ο παιδόφιλος και το λαμόγιο.

Η γονεϊκή ιδιότητα λοιπόν δεν αποτελεί ελαφρυντικό για τις πράξεις μας: αποτελεί υποχρέωση να ελέγχουμε τις πράξεις μας. Ακριβώς για τη Μεγάλη Στιγμή που το παιδί μας -ο τελικός, ο υπέρτατος κριτής- μάς κοιτάξει κατάματα και μας ζητήσει να λογοδοτήσουμε.
Ανθρώπινο το ξέσπασμα. Αλλά και άκυρο παράλληλα. Γιατί αν ακόμα ο Μπούκουρας και ο κάθε Μπούκουρας προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι αθώοι - τότε μας αντιμετωπίζουν ακριβώς έτσι: σαν έναν λαό που κοιμήθηκε φούρναρης και ξύπνησε ξανθιά!